Andre Norton Klštwa Zarsthora (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie dostrzega�a jednak lepszego miejsca na obozowiskoni� to, w którym si� w�a�nie znajdowali.Nie�piesznie powróci�a nad brzeg.Pragnienie pali�o jej gard�o.Mimo �e przejmowa� j� l�k przed jeziorem, a mo�enawet bardziej przed tym, co ono skrywa�o, przykl�k�a i zaczerpn�a d�oni�wody, po czym ostro�nie przytkn�a do� usta.Ciecz nie mia�a �adnego smaku anizapachu, które mog�yby wyczu� lu�dzkie zmys�y.Obok dziewczyny przysiad�a Uta izacz�a pracowicie ch�epta� wod�.Czy mo�e polega� na kotce? Ma wierzy�, �e Utada�aby zna�, gdyby czyha�o tu jakie� niebezpiecze�stwo?Tych kilka kropli, jakie wyssa�a z d�oni, nie wystarczy�o.Ze wzruszeniem ramion oznaczaj�cym �b�dzie, co ma by�" dziewczyna zaczerpn�awi�cej wody i wypi�a j�, a potem ochlapa�a si�, �eby zmoczy� spl�tane na czolew�osy; woda kapa�a jej z podbródka.To j� od�wie�y�o i w pewien sposób o�ywi�ona nowo jej gotowo�� do stawienia czo�a czekaj�cym k�opotom.Zwróciwszy wzrok ku bezmiarowi jeziora niemal spo�dziewa�a si� zobaczy�, �ewoda pociemnia�a z powrotem, zas�aniaj�c przed spojrzeniami znajduj�cy si� podpowierz�chni� gmach.Ale wcale tak si� nie sta�o, nadal widoczny by� mur ipi�trz�ca si� ku górze budowla.Niedaleko miejsca, gdzie sta�a Briksja,przebiega�a wybrukowana droga wiod�ca na wprost, w kierunku samego �rodkaskupiska �cian.Do ognia zwabi� j� zapach pieczonego mi�sa.M�odzieniec czuwa� nad oprawionym,po�wiartowanym i nadzianym na patyk skoczkiem, który skwiercza� w�a�nie wp�omieniach.- Czy wci�� pi? - Briksja pokaza�a g�ow� na lorda Marbona.- �pi.albo pogr��ony jest w letargu.Kto to mo�e wiedzie�? Pocz�stuj si�,je�li masz ochot� - mówi� szorstkim tonem, nie patrz�c na ni�.- Jeste� z jego Domu? - spyta�a obracaj�c najbli�szym ro�nem z nabitym na�kawa�kiem mi�sa, �eby równo si� upiek�o.- Wychowa�em si� w Eggarsdale.- Nie odrywa� wzroku od p�omieni.- Jestemm�odszym synem komen�danta Itsford.Nazywam si� Dwed.- Wzruszy� ramiona�mi.-Mo�liwe, �e nie pozosta� przy �yciu nikt, kto móg�by mnie tak nazwa�.Itsfordju� dawno temu zosta�o doszcz�tnie zniszczone.Widzia�a� Eggarsdale - tomiejsce martwe niczym m�czyzna, który stamt�d wyruszy�.- Jartar.?Oboje odwrócili g�owy.Lord Marbon podniós� si� na�okciu.Utkwi� w Briksji spojrzenie.Gotowa by�a natychmiast wyprowadzi� go zb��du i powiedzie�, �e nie jest t� osob�, któr� zdawa� si� w niej widzie�, aleDwed wysun�� b�yskawi�cznie r�k� i z mia�d��c� si�� zacisn�� palce na jejnadgarstku.Odgad�a, czego od niej chcia�: ma gra� przed jego panem kogo�innego, ni� jest w istocie, a mo�e dzi�ki temu oszustwu uda si� odci�gn��Marbona od pu�apki, jak� by�o jezioro.Albo te� uda si� namówi� go, �ebywyja�ni�, co takiego poch�ania jego umys�.Zni�aj�c znacznie g�os Briksjaodrzek�a: - Mój panie?- Jest dok�adnie tak, jak powiedzia�e�! - Twarz mia� o�ywion�, rozja�nion�.-An-Yak! Widzia�e� to tam w jeziorze? - Lord Marbon usiad� wyprostowany.Wst�pi�w niego nowy duch i Briksja zauwa�y�a, �e bardzo go to podniecenie zmieni�o.- Owszem - stara�a si� odpowiada� najkrócej, jak to tylko by�o mo�liwe, �ebyjakie� nierozs�dne s�owo nie wprawi�ó go z powrotem w stan, w którym si� takd�ugo znajdowa�.- Zupe�nie jak w legendzie, w legendzie, o której mówi�e� - Marbon pokiwa�g�ow�.- Skoro znale�li�my An-Yak, znajdziemy tam równie� Przekle�stwo.Akiedy ju� b�dziemy je mieli.! - Z��czy� mocno d�onie.- Co wtedy zrobimy,Jartar? �ci�gniemy ksi�yc, �eby nam przy�wieca�? Albo gwiazdy? B�dziemy jaksam Dawny Lud? Jedno jest pewne: nie ma �adnych ogranicze� dla tego, ktorozporz�dza Przekle�stwem!- Nadal dzieli nas od niego jezioro - odpar�a spokojnie Briksja.- Tu dzia�aj�czary, panie.- To prawda - przytakn��.- Ale nie w�tpi�, �e da si� co� zrobi�.- Spojrza� nastopniowo ciemniej�ce niebo.- Nic, co ma warto��, nie przychodzi cz�owiekowi�atwo.Znajdziemy sposób.Kiedy tylko zrobi si� jasno, znajdziemy go!- Panie, s�aby cz�owiek nic nie zdzia�a.- Dwed zdj�� jeden z uginaj�cych si�pod ci�arem mi�sa patyków i poda� go Marbonowi.- Jedz i pij.Przygotuj si� najutrzejszy dzie�.- M�dre s�owa.- Lord Marbon wzi�� patyk, po czym lekko zmarszczy� brewprzygl�daj�c si� uwa�nie twarzy m�odzie�ca.Nagle oblicze rozja�ni�o mu si�,jakby za spraw� bij�cego od ogniska �wiat�a.- Ty jeste�.jeste�.Dwed! -Wykrzykn�� to imi� z triumfaln� emfaz�.�Ale.jak.- Z wolna pokr�ci�g�ow�, w jego oczach ponownie czai�a si� pustka.- Nie! - teraz jego g�os znówby� zdecydowany.- Jeste� naszym wychowankiem.Do��czy�e� do nas ostatniejjesieni.Dwed przesta� wreszcie mie� nachmurzon� min� - na�dzieja o�ywi�a mu twarz.- Tak, mój panie.L.- niemal w ostatniej chwili ugryz� si� w j�zyk.- L.-da�o si� zauwa�y�, �e próbuje zmieni� temat.- Odk�d tu przybyli�my, panie, niewyja��ni�e�, co to za �przekle�stwo", którego szukamy.Briksja cieszy�a si�, �e Dwed wykaza� tyle sprytu.Uzna�a, �e by�oby dobrzedowiedzie� si� ile tylko mo�na, wykorzys�tuj�c czas, kiedy to Marbon b�dzierobi� wra�enie wyrwanego ze stanu apatii.- Przekle�stwo.- Marbon powtórzy� powoli.- To takie podanie.Jartar znaje lepiej.Opowiedz temu zucho�wi, bracie.- zwróci� si� do Briksji.Oto i ca�a ich rzekoma przebieg�o�� na nic.Usi�owa�a przypomnie� sobie s�owatamtej nieudolnej pie�ni, któr� s�ysza�a na dziedzi�cu wie�y w Eggarsdale.- Jest taka pie��, panie, stara pie��.- Pie��, tak.Ale wszystko si� sprawdzi�o.Rzeczywi�cie le�y tutaj An-Yak,pogr��one w wodzie.Znale�li�my je! Opowiedz nam o Przekle�stwie, Jartar.Tohistoria o moim Domu i o twoim, znasz j� najlepiej.Briksja znalaz�a si� w pu�apce.- Panie, to równie� twoja opowie��.Tak zawsze twier�dzi�e�.Nagle j�� pilnie si� jej przypatrywa� poprzez p�omienie ogniska.- Jartar - nie odpowiedzia�, lecz sam zada� pytanie �dlaczego mówisz do mnie�panie"? Czy� nie jeste�my przybranymi bra�mi?Na to Briksja nie umia�a znale�� wyja�nienia.- Ty nie jeste� Jartar! - Marbon rzuci� nadzianym na patyk mi�sem.Zanimzd��y�a si� podnie��, m�czyzna, poruszaj�c si� ze zwinno�ci�, pr�no�ci� iszybko�ci� kota, okr��y� ju� ognisko.Z�apa� j� za ramiona i podniós�brutalnie, zbli�aj�c twarz do jej twarzy.- Kto� ty? - potrz�sn�� ni� mocno, ale tym razem stawi�a mu opór.Zacisn�ad�onie na nadgarstkach Mar�bona i wyt�y�a wszystkie swoje si�y, �eby wydoby�si� z jego u�cisku.- Kto� ty? - powtórzy�.- Jestem Briksja.- Kopn�a go w gole�, po czym sama z trudem chwyta�apowietrze z powodu bólu st�uczo�nej stopy.Nast�pnie wykona�a b�yskawiczny ruchg�ow� w bok i zatopi�a z�by w przegubie jego d�oni.Zrobi�a to z tak� sam�dzik� pasj�, jak� objawia�a Uta, kiedy kto� niedelikatnie si� z ni� obszed�.Zawy� i odepchn�� j� od siebie, a� upad�a w traw�.By�o w niej jednak tylez�o�ci i oburzenia, �e znalaz�a jeszcze si�y i energicznie przeturla�a si� nabok, po czym niezgrabnie wsta�a.W�ócznia le�a�a wprawdzie obok ogniska, ale wd�oni Briksja mia�a gotowy nó�.Tylko �e Marbon ju� si� za ni� nie rzuci�.Sta� nie�zdecydowany trzymaj�c wgórze nadgarstek i przygl�daj�c si� �ladom z�bów, jakie mu zostawi�a na skórze.Potem popatrzy� na stoj�cego przy nim Dweda.- Ja [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki