[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tylko dlaczego bieg³y mniej wiêcej metr nad ziemi¹? ¯eby nie wpad³y na niejakieœ zwierzêta? Na przyk³ad.Psy?Mo¿liwe.Nawet bardzo prawdopodobne.Do tej pory ¿adnych nie widzia³, lecznigdy nie wiadomo.Za³o¿y³ na g³owê opaskê, do opaski przymocowa³ noktowizor.Musia³ mieæ wolne rêce, i to koniecznie.Bez wolnych r¹k nie zdo³a³byprze-pe³zn¹æ przez trawnik.Gdy po³o¿y³ siê na ziemi, by wczo³gaæ siê pod pierwszy promieñ, us³ysza³ coœ,co œciê³o mu krew w ¿y³ach.Ciche skamlenie, a potem zduszony warkot.Poderwa³ g³owê: bieg³o ku niemu kilkapsów.Bieg³y coraz szybciej i nie by³y to zwyk³e domowe psiaki, ale dobermany,spiczastog³owe, specjalnie tresowane i œmiertelnie niebezpieczne.Stê¿a³y mu miêœnie.Chryste.Psy truchta³y na sztywnych nogach niczym rasowe konie.I gard³owoposzczekiwa³y, obna¿aj¹c bia³e k³y.Dzieli³a ich odleg³oœæ dwudziestu,dwudziestu piêciu metrów, lecz dobermany wyraŸnie przyspiesza³y kroku.Nickwyszarpn¹³ ze szlufki ma³y pistolet pneumatyczny, wycelowa³ i z wal¹cym jakm³ot sercem cztery razy poci¹gn¹³ za spust.Pistolet kaszln¹³, wypluwaj¹ccztery dziesiêciocentymetrowej d³ugoœci loftki.Pierwsza chybi³a, trzypozosta³e trafi³y.Wszystko odby³o siê w zupe³nej ciszy: dwa dobermany niemalnatychmiast pad³y na ziemiê, trzeci, ten najwiêkszy, przebieg³ niepewniejeszcze kilka kroków, po czym zachwia³ siê i jak podciêty run¹³ na trawê.Ka¿da loftka zawiera³a dziesiêæ centymetrów szeœciennych niezwykle silnego iskutecznego œrodka obezw³adniaj¹cego, oddzia³uj¹cego zarówno na system nerwowy,jak i miêœniowy.Zlany potem Nick dygota³ jak w febrze.Niedobrze.Chocia¿ by³ przygotowany naatak psów i cz³owieka, dobermany omal go nie zaskoczy³y.Siêgn¹³ po broñ wostatniej chwili, jeszcze kilka sekunda i dopad³yby go, rozszarpa³yby mugard³o i brzuch.Przywar³ do wilgotnej trawy.Czeka³.Mog³y nadbiec inne psy.Poszczekiwanie tych, które ju¿ spa³y, mog³o zwróciæ uwagê stra¿ników.Tak, toprawdopodobne.Z drugiej strony, nawet œwietnie wytresowane psy czêstowznieca³y fa³szywe alarmy.Poszczeka³y sobie i umilk³y: pewnie zwietrzy³yjakiegoœ ptaka czy wiewiórkê.Trzydzieœci sekund.Czterdzieœci piêæ sekund.Dziêki czarnemu kombinezonowi ikominiarce wtapia³ siê w mrok.Nie, innych psów chyba nie by³o, zreszt¹ niemóg³ sobie pozwoliæ na d³u¿sz¹ zw³okê.Zgodnie z wymogami stanowego prawabudowlanego w trawnik wbudowano zakratowane ujœcia szybów wentylacyjnychprowadz¹cych do mieszcz¹cego siê pod nim gara¿u.W jednym z artyku³Ã³wwspomniano, ¿e inspektor budowlany stoczy³ z wykonawc¹ ma³¹ bitwê.Posz³ow³aœnie o usytuowanie gara¿u, który nazywano niezmiennie „Jaskini¹", poniewa¿wje¿d¿a³o siê doñ strom¹ ramp¹ wydr¹¿on¹ w skale po drugiej stronie domu.Podnaciskiem opinii publicznej Manning uleg³ i zgodzi³ siê na budowê dodatkowychszybów wentylacyjnych z ujœciem na frontowym trawniku.Pe³zn¹c pod zielonkawymi promieniami, Bryson skrêci³ w lewo.Nic, ci¹gle nic.Trzy metry, cztery.Trawiaste zbocze piê³o siê ³agodnie w stronê domu.Nagle.jest.Stalowa krata.Myœla³, ¿e jest przykrêcona, lecz po kilkusilnych szarpniêciach z oporem ust¹pi³a.Kwadratowy otwór, czterdzieœci piêæ na szeœædziesi¹t centymetrów.Ciasno, leczpowinno wystarczyæ.Pytanie tylko, jak g³êboko bêdzie musia³ schodziæ.Wewnêtrzne œcianki? G³adki beton, ¿adnych klamer czy choæby wystêpów.Szkodai.nie szkodzi.Ponaddwudziestoletnia s³u¿ba nauczy³a go jednego: zawsze b¹dŸprzygotowany na najgorsze, tylko to zagwarantuje ci sukces.Z ulg¹ stwierdzi³,¿e ko³nierz szybu jest stalowy.Zawsze to coœ.Ostro¿nie zajrza³ w g³¹b.Nic, ¿adnych promieni.Zdj¹³ noktowizor.Zaczyna³ gouwieraæ.Siêgn¹³ po krótkofalówkê.- Wchodzê - szepn¹³.- W³¹cz efekty specjalne fazy numer jeden.Rozdzia³ 32Oniemia³y stra¿nik wyba³uszy³ oczy.- John, mo¿esz na to spojrzeæ?W œciany pomieszczenia, w którym czuwali, wbudowano idealnie p³askie ekranyplazmowe, pod³¹czone do zewnêtrznych kamer.Drugi stra¿nik obróci³ siê z fotelem i omal nie podskoczy³.Tak, nie by³onajmniejszych w¹tpliwoœci.Przy zachodnim ogrodzeniu wybuch³ po¿ar
[ Pobierz całość w formacie PDF ]