[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest zbyt du¿e jak na jednostkê kuriersk¹.Honor spojrza³a na ni¹ zaskoczona, czego oficer taktyczna nie dostrzeg³a,pochylona nad klawiatur¹.Wyprostowa³a siê po kilkunastu sekundach i zzadowoleniem kiwnê³a g³ow¹.- To nasza jednostka, ma'am, bo ma nasz napêd.Wygl¹da na ciê¿ki kr¹¿ownik, alenie zidentyfikujê klasy, dopóki nie znajdzie siê w zasiêgu sensorównadœwietlnych.- Rozumiem.Uwa¿aj na niego, Eve.Tak na wszelki wypadek.- Aye, aye, ma'am.Honor z³¹czy³a palce, opieraj¹c na nich podbródek -jeden ciê¿ki kr¹¿ownik wniczym nie zmienia³ ich ogólnej sytuacji, ale przynajmniej eskadra Van Slyke'aosi¹gnie wreszcie pe³ny stan etatowy.Reszta zaœ bêdzie w nim widzieæ forpocztêznacznie silniejszego wsparcia, które im obiecano.Poza tym na pewno wiezienowe rozkazy i informacje, a w tych okolicznoœciach ka¿dy strzêp aktualnychdanych by³ mile widziany.Zdjê³a Nimitza z oparcia i posadzi³a na swoich kolanach, drapi¹c go za uszami izastanawiaj¹c siê nad odpraw¹ wyznaczon¹ na ranek nastêpnego dnia.Chcia³aporuszyæ parê spraw, jak choæby ewentualne wykorzystanie sondradioelektronicznych, i musia³a siê zastanowiæ, jak to przeprowadziæ, by niktnie poczu³ siê dotkniêty, a wszyscy zrozumieli.Minê³o kilkanaœcie minut, podczas których jej umys³ analizowa³ i uk³ada³potrzebne frazy, traktuj¹c odg³osy wachty jako mi³e t³o oznaczaj¹ce, ¿ewszystko jest w porz¹dku.Jednak senny wyraz jej oczu i rozleniwiona pozycjaby³y zwodnicze - ledwie na konsoli ³¹cznoœci rozleg³ siê oznaczaj¹cy nowepo³¹czenie cichy dŸwiêk, ju¿ ca³kowicie przytomna wpatrzy³a siê w zgarbioneplecy komandora porucznika Moneta.Ten wcisn¹³ jakiœ prze³¹cznik i s³ucha³ przez moment, przyciskaj¹c odruchowopraw¹ d³oñ do ucha, w którym mia³ g³oœniczek.A potem zaskoczona Honorzobaczy³a, jak ramiona podskakuj¹ mu rytmicznie - gdyby nie wiedzia³a, jakdalece jest pozbawiony poczucia humoru, przysiêg³aby, ¿e chichoce.Wcisn¹³kolejn¹ kombinacjê klawiszy i odwróci³ siê wraz z fotelem ku niej.Mia³zwyczajowo grobow¹ minê, ale coœ b³ysnê³o w jego oczach, gdy odchrz¹kn¹³ izameldowa³:- Impulsowa transmisja do pani, ma'am - przerwa³ i doda³ po sekundzie: — Odkapitana Tankersleya.Honor poczu³a ciep³o rozpe³zaj¹ce siê po policzkach i zada³a sobie pytanie, czywszyscy na pok³adzie wiedzieli o.tym, co ³¹czy j¹ z Paulem? W koñcu to nieich interes! Nie ¿eby mia³a siê czego wstydziæ, a Paul by³ oficerem bazy, wiêcw ¿aden sposób nie mo¿na by³o do ich zwi¹zku zastosowaæ przepisówzabraniaj¹cych bliskich kontaktów miêdzy oficerami pozostaj¹cymi w stosunkupodleg³oœci s³u¿bowej.Ju¿ mia³a zmroziæ Moneta spojrzeniem i ostr¹odpowiedzi¹, gdy uœwiadomi³a sobie, ¿e zachowuje siê jak ostatnia kretynka:oczywiœcie, ¿e wszyscy doskonale wiedzieli, ³¹cznie z Sarnowem i jego sztabem!Po prostu dot¹d nie zdawa³a sobie sprawy, ¿e jej nieistniej¹ce ¿ycie uczuciowewyró¿nia³o j¹ spoœród innych i ¿e powinna sobie to uœwiadomiæ znaczniewczeœniej.Dotar³o do niej równie¿, ¿e wyraz oczu Moneta nie by³ z³oœliwy czynieprzyjazny, lecz ³agodnie rozbawiony, podobnie jak reakcja pozosta³ych namostku.Dy¿urna wachta wydawa³a siê wrêcz zadowolona, ¿e dowódca w koñcu maromans.- Proszê prze³¹czyæ na mój ekran - poleci³a, zdaj¹c sobie sprawê, ¿e milcza³a omoment za d³ugo.- To prywatna wiadomoœæ, ma'am - odpar³ neutral-nym g³osem Monet i Honoruœmiechnê³a siê.Nastêpnie posadzi³a Nimitza na ramieniu, wsta³a i zmusi³a siê do zachowaniapowagi.- W takim razie proszê prze³¹czyæ na moj¹ salê odpraw.- Naturalnie, ma'am.- Dziêkujê, panie Monet - powiedzia³a i pomaszerowa³a ku drzwiom sali odpraw.Przechodz¹c przez próg, zastanowi³a siê nagle, dlaczego Paul próbowa³ siê z ni¹skontaktowaæ - Nike dotrze do bazy za pó³ godziny, ale w tej chwili zw³oka w³¹cznoœci wynosi³a siedemnaœcie sekund, uniemo¿liwiaj¹c w praktyce jak¹kolwiekkonwersacjê.Dziwne, ¿e nie poczeka³ jeszcze kwadransa - wtedy moglibynormalnie porozmawiaæ.Postawi³a Nimitza na stole, siad³a na miejscu kapitana i w³¹czy³a wbudowany wblat komputer
[ Pobierz całość w formacie PDF ]