Simpson Joe Dotkniecie pustki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Simon nie ma przecie� poj�cia,dok�d spad�em.Mijane poprzednio uskoki, niezbyt wysokie, nie stwarza�yproblemów; dlaczego wi�c mia�by przypuszcza�, �e tym razem jest inaczej.B�dziemnie opuszcza�, a� w�ze� liny zakleszczy si� w p�ytce.A wtedy b�d� wci��jeszcze cholernie daleko od podstawy �ciany!Nawet gdybym si� znalaz� tu� przy niej, wcale by mi to nie pomog�o.Nie zdo�amprzej�� pi�ciu metrów lodowej przewieszki o jednej nodze.Si�gam do pasauprz�y po p�tle prusika.Obie s� na miejscu, lecz d�oni� w �apawicy niepotrafi� uchwyci� cienkich linek.Zdzieram z�bami wierzchnie r�kawice, si�gamjeszcze raz.Jedn� bior� w z�by, drug� zak�adam na przegub d�oni.Podczas tychmanipulacji musia�em pu�ci� lin� i od razu przewa�y�o mnie do ty�u.Wisz�wygi�ty w �uk, maj�c g�ow� i nogi poni�ej bioder, a plecak �ci�ga mój tu�ów wdó�.Dopiero po d�u�szej chwili z wysi�kiem chwytam lin� d�oni� i udaje mi si�podci�gn�� do pozycji siedz�cej.�eby si� utrzyma� w pionie, obejmuj� lin� lewym ramieniem, a praw� d�oni�wyjmuj� trzyman� w z�bach p�tl�.Próbuj� owin�� lin� cienkim repsznurem, alepalce mam zbyt sztywne i bez czucia.Jednak musz� jako� zawi�za� w�ze� prusikai przesun�� go po linie jak najwy�ej, aby - gdy si� zaci�nie - móc na nimzawisn��.Inaczej zachowanie pionowej pozycji cia�a b�dzie wymaga� ogromnegowysi�ku.Z pomoc� z�bów i prawej r�ki, udaje mi si� owin�� wokó� linypojedyncz� p�tl�.Je�li w�ze� ma dzia�a�, trzeba to powtórzy� co najmniejtrzykrotnie.Zanim si� w ko�cu uda�o, niemal p�aka�em w bezsilnej z�o�ci.Zabra�o mi toprawie kwadrans.Uderzenia wiatru wprawiaj� moje cia�o w powolne wirowanie ibezustannie miotaj� w twarz lawinki, które zalepiaj� oczy.Wpinam karabinek wp�tl� prusika i mocuj� go do uprz�y.Podsuwam w�ze� na linie najwy�ej jak mog�si�gn�� i zawisam na nim.Objecha� kilka centymetrów, po czym si� zakleszczy�.Mog� odchyli� si� do ty�u.Teraz p�tla utrzymuje cia�o w siedz�cej pozycji.Trzeba jeszcze za�o�y� na linie drugi prusik; tym razem mam na szcz�cie wolneobie r�ce.Dopiero teraz, próbuj�c zdj�� p�tl� z przegubu, przekonuj� si� jak bezu�ytecznesta�y si� moje przemarzni�te d�onie.Mog� jako tako porusza� palcami prawej,lecz lewa, któr� nieruchomo obejmowa�em lin�, ca�kiem zesztywnia�a.Uderzam osiebie d�o�mi - zginam palce - stukam, bij�, wal� znowu - nie ma bólu, a zatemkr��enie nie wraca.Po pewnym czasie co� jakby czuj�, ale to o wiele za ma�o.Zdejmuj� z przegubu p�tl� i przyk�adam do liny.Przy pierwszej próbiezawi�zania prusika linka zsuwa si�, ale �api� j� w ostatniej chwili, bozahaczy�a po drodze o w�ze� uprz�y.Za drugim razem wymyka mi si� z r�ki icho� j� przytrzymuj� przy ciskaj�c d�oni� do prawego przedramienia, nie mog�jej uchwyci� palcami, gdy� nie potrafi� ich zacisn�� na cienkim sznurku.Kiedyusi�uj� podsun�� j� wzd�u� r�kawa, wymyka mi si� ostatecznie.�ledz� wzrokiemlot p�tli.No to koniec z�udze� - nie uda mi si� wspi�� do góry po linie.Nawetz dwiema p�tlami nie posz�oby �atwo, a teraz, maj�c przemarzni�te d�onie, niemam �adnych szans.Mog� tylko gorzko kl��.Przynajmniej nie musz� si� m�czy� utrzymywaniem siedz�cej pozycji.Zawsze tojaka� pociecha, cho� i nic wi�cej.Lina sterczy w gór� sztywno jak �elaznypr�t.Pó� metra nad sob� mam zaci�ni�ty w�ze� prusika.Wypinam go z uprz�y,przeci�gam pod pasami plecaka na piersi i spinam ostatnim, jaki mi pozosta�,karabinkiem.Odchylam si� w ty�, �eby sprawdzi� rezultat.Bardzo dobrze.Terazp�tla i plecak utrzymuj� mnie w pionie - siedz� w pró�ni wygodnie, jak wfotelu.Gdy jestem pewien, �e nic lepszego w tej sytuacji nie wymy�l�, opadamna p�tl� zupe�nie bez si�.W porywach wiatru kr�c� si� g�upio na linie, a z ka�dym podmuchem robi mi si�coraz ch�odniej.Ucisk pasów uprz�y na biodrach i udach tamuje przep�yw krwi,wi�c nogi zd��y�y ju� zesztywnie�.Przesta�o tak�e bole� kolano.Pozwalam r�komzwisa� bezw�adnie, czuj�c w r�kawicach martwy ci�ar bezu�ytecznych d�oni.Niewarto ich rozgrzewa�.Sytuacja bez wyj�cia, mog� tylko wisie�.Sam na gór� niewejd�, a Simon na pewno nie zdo�a opu�ci� mnie na lodowiec.Zastanawiam si�,jak dawno temu przelecia�em przez kraw�d� przewieszki.Uznaj�, �e nie wi�cejni� pó� godziny.Najdalej za dwie b�d� martwy.Zimno ju� si� do mnie dobiera.W my�lach czai si� strach, ale blednie w miar�, jak po ciele rozpe�za si�ch�ód.Ciekawe doznanie: leniwie zastanawiam si�, w jaki sposób on mniewyko�czy.Mam przynajmniej to szcz�cie, �e nie b�dzie bola�o.Ból mnieniszczy�, dlatego teraz czuj� tak� ulg�.Powy�ej pasa ch�ód post�puje wolniej.Wyobra�am sobie, jak b�dzie si� posuwa� dalej, wzd�u� �y� i t�tnic,nieub�aganie wpe�zaj�c w ka�dy zakamarek.My�l� o nim jak o �ywej istocie.Oczym�, co �yje penetruj�c moje cia�o.Wiem, �e to bzdura, ale tak to odbieram,wi�c chyba starczy, aby wierzy�.Pewne, �e nie mam zamiaru na ten temat spiera�si� z kimkolwiek; na tak� my�l omal nie wybucham �miechem.Jestem �miertelnie zm�czony; s�aby, usypiam ze znu�enia.Nigdy nie by�em a� takwycie�czony; straci�em w�adz� w r�kach, nogach.zmys�y pozbawione cia�a.Osobliwe odczucie.Szarpn�o mn� ostro, podskoczy�em na linie.Odwracam si�, by spojrze� na �cian�- zje�d�am w dó�.To znowu Simon.Potrz�sam g�ow�, próbuj�c otrz�sn�� si� zletargu.To si� nam nie uda.Pewnie ryzykuje, �e zdo�a mnie gdzie� opu�ci�,zanim w�ze� zaklinuje p�ytk�.W g��bi ducha �udz� si�, �e tak b�dzie, cho�wiem, mam pewno��, �e to p�onne rojenia.Nic z tego.Wo�am ostrzegawczo w mrok.Brak odpowiedzi.Nadal spokojnie sun� w dó�.Spogl�dam pod nogi i widz� bardzowyra�nie szczelin� w lodzie.Nie potrafi� ju� dostrzec nad sob� kraw�dziprzewieszki.Lina biegnie w gór�, znikaj�c w chmurze �nie�nych p�atków.S�abeszarpni�cie, drugie.nieruchomiej�.Min�o pó� godziny.Przesta�em nawo�ywa�.Jeste�my obaj w tym samym po�o�eniu,nie mo�emy zrobi� �adnego ruchu.On, albo w ko�cu umrze na swoim siedzisku,albo z niego wyjedzie �ci�gni�ty moim ci�arem.Ciekawe, czy zd�� skona�,zanim tak si� stanie.A nast�pi to w momencie, gdy straci przytomno��, mo�enawet wcze�niej ode mnie.Wisz�c pod przewieszk�, nie jestem nara�ony nanajgorsze lawiny.Jemu jest jeszcze zimniej ni� mnie.Ka�d� my�l o �mierci, mojej czy Simona, przyjmuj� rzeczowo, bez emocji.Tofakt.Jestem zbyt zm�czony, �eby si� tym przejmowa�.Gdybym si� jej ba�, mo�ewalczy�bym ostrzej; nie, to nie jest �adne t�umaczenie.By�em przera�onyzak�adaj�c prusik i nic z tego nie wysz�o.Toni Kurz, umieraj�c na Eigerze,walczy� do ko�ca - ani na chwil� si� nie poddawa� - a� nagle zawisn�� na liniemartwy.Ratownicy patrzyli na jego �mier�.Dziwne troch�, �e b�d�c w podobnejsytuacji, wcale si� tym nie przejmuj�.Mo�e z powodu zimna? To nie potrwad�ugo.Nie prze�yj� do rana.Tak czy owak, nie zobacz� ju� s�o�ca.Mamnadziej�, �e Simon nie zginie, ci�ko mi o tym my�le�.Nie powinien umiera�przeze mnie.Poderwa�em si�.Ja�owe, bez�adne rozmy�lania zast�puje �lepa w�ciek�o�� na to,co si� sta�o.- Na ostanim, kurwa, opuszczaniu, po tym ca�ym bólu.G�WNO! TY PIERDOLONESKURWIELSTWO!Usta� furiacki wrzask, przekle�stwa wsi�k�y w �nieg i wiatr.Idiotycznewymy�lania do nikogo nie adresowane, potok gorzkiego �alu i poczucia krzywdy,S�owa równie pozbawione sensu jak wycie wiatru woko�o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki