[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— Chyba raczej z pragnienia — odparła nieprzekonująco.Jack zamówił pizzę z wędzonym łososiem i z ulgą patrzył, jak Kellie zjada ją do ostatniego kawałka.Opowiadała o wytwórni, snuła mrożące krew w żyłach historie o tym, jak władający nią mężczyźni traktują gwiazdy filmowe, które postanowiły wziąć swój los we własne ręce.— Szkoda, że nie wspomniałaś o tym w trakcie programu — powiedział.Trzy tygodnie wcześniej była jego gościem.— Ja jeszcze wrócę — powiedziała słodkim głosem.— Jak będę miała do rozreklamowania następny film.Podniósł oczy i trafił wprost na spojrzenie Jade.Przez cały wieczór unikali patrzenia na siebie.Tym razem żadne nie odwróciło wzroku.71Ten zakichany dupek kupił sobie posiadłość i przeprowadził się do Beverly Hills.Howard Soloman prawie dostał ataku serca.Już i tak Zachary K.Klinger wkurzał go mieszkając w Nowym Jorku.Ale mieć go tuż pod własnym progiem? Boże przenajświętszy! Ktoś tam na górze przestał się o niego troszczyć.— Nie jest aż tak źle — próbowała go pocieszyć Poppy.— I co ty na to? — pytał.— Mam kierować wytwórnią, a nie podcierać Zachary'emu tyłek, ilekroć pójdzie do kibla.— Czy rzeczywiście tak bardzo się wtrąca?— Tak — odparł kwaśno.Prawdę powiedziawszy, nie to było najgorsze.Zachary troszczył się głównie o dwa filmy, które uważał za swoje, o „Romantyczną historię"i „Morderstwo".Resztę zostawił w spokoju, w zasadzie dając Howardowi carte blanche.Howard natomiast rozszalał się z nowymi inicjatywami.Dotknięty do żywego, wydawał pieniądze wytwórni w alarmującym tempie.Kupował kostiumy i rekwizyty, zamawiał scenariusze, nabywał prawa do książkowych bestsellerów i dawał zielone światło całym zastępom producentów, pisarzy i reżyserów, jeśli tylko ich pomysły były do przyjęcia.Chrzani.Ma to gdzieś.Tyle jest innych wytwórni, które można poprowadzić.Na„Orfeuszu" świat się nie kończy.Howard Soloman marzył o tym, żeby odejść.Tymczasem na planie „Romantycznej historii" pożarły się dwie gwiazdy, co spowodowało ogólne zmrożenie nastrojów.Silver Anderson twierdziła, że winny jest Carlos Brent.Carlos Brent — że na odwrót.— Ten człowiek uważa, że jest pępkiem świata — mówiła Silver.— To stare babsko może przyprawić o ból zębów — utrzymywał Carlos.— Stracił głos.— Carlos zdaniem Silver.— Nie potrafi już śpiewać.— Silver zdaniem Carlosa.— Odstraszy widzów — zawyrokowała ona.— Może w telewizti jeszcze zechcą ją oglądać.— zastanawiał się on.Orville Gooseberger wystąpił w roli mediatora, ale oboje kazali mu pilnować własnego interesu.Na plan przybywał też zwykle Zachary i asystował przy zdjęciach.Krępuje mnie jego obecność — poskarżyła się Orville'owi Silver.Wzruszył ramionami.Na to nic nie poradzi.Ten człowiek jest właścicielem wytwórni.Silver obwieściła, że boli ją gardło i nie jest w stanie pracować.Z każdym tygodniem film coraz bardziej przekraczał budżet.W tym samym czasie na plenerze w Arizonie, gdzie kręcono „Morderstwo", kwitł w najlepsze nowy romans.Zdumiał wszystkich, nie wyłączając Whitney Valentine, która podobnie jak inni bezradnie przyglądała mu się z boku.Mannon Cable i Clarissa Browning zeszli się tak, jakby czekali na tę chwilę przez całe życie.Wystarczyła jedna scena miłosna przed kamerą, aby znikli oboje na cały weekend.Whitney przeżyła szok.Od jakiegoś czasu miała wrażenie, że Mannon gotów jest poprosić ją, aby wróciła.Ona zaś, nie bacząc na jego ciężarną żonę i swój własny związek z Chuckiem, rozważała możliwość pojednania.Posunęła się nawet tak daleko, że omówiła sprawę z Normanem Goosebergerem.Dbał o jej reklamę, ale okazał się również przyjacielem, którego rady posłuchała.— Jeśli poprosi, przyjmij go z powrotem — nalegał Norman.— Chuck źle działa na ludzi.Sam niewiele wart, pociąga cię za sobą w dół.Zgodziła się z nim i czekała, aż Mannon uczyni jakiś ruch.Bez skutku.Za to wdał się w idiotyczny romans z Clarissą Browning i wszyscy zachodzili w głowę, co też ona ma w sobie takiego szczególnego.Najpierw Jack Python.Teraz Mannon Cable.Dwaj najprzystojniejsi mężczyźni w Hollywood.Choć Clarissa niewątpliwie miała wybitny talent, na konkursach piękności nie mogłaby liczyć na laury
[ Pobierz całość w formacie PDF ]