[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.– Mam szczerą nadzieję, że nigdy nikogo nie będę musiała postawić w takiej sytuacji, w jakiej ja zostałam postawiona.Nie sądziłam, że Królową prawo chroni mniej od najgorszego z jej poddanych.Skoro tak, coś wymyślę.Mogę poczekać, ale daję wam słowo, że oni za to zapłacą.Wszyscy!Caitrin dotknęła delikatnie jej ramienia i spytała, ignorując ostatnie zdanie:– Jak sądzisz, dlaczego Roger lubił sporty ekstremalne? Monarcha ma dużą władzę i przywileje, ale kosztują go one tak wiele, że żaden człowiek przy zdrowych zmysłach nie poszedłby na taki interes.– To dlaczego ja mam się na to godzić? – spytała spokojnie Elżbieta.– Bo jesteś z rodu Winton, a my rozumiemy, co to obowiązek – odparła równie spokojnie księżna Winton-Henke.– Dobrze.W takim razie słucham, jak według was powinniśmy tę sprawę załatwić?*Po otrzymaniu wezwania do pałacu Marvin Seltman zaczął się poważnie zastanawiać, czy nie wykorzystać planu ucieczki, jaki sobie przygotował.Jednakże coś w zachowaniu, a zwłaszcza w oczach niewysokiego, żylastego mężczyzny z wąsem, który mu je dostarczył, powstrzymało go.Nie czterech towarzyszących mu żołnierzy w cywilnych ubraniach, ale właśnie coś w zachowaniu tego człowieka.Wyglądał tak, jakby czekał na taką właśnie próbę, i to z radosną niecierpliwością.Po przybyciu do pałacu resztki nadziei stracił, gdy zobaczył pozostałą trójkę spiskowców.Usiadł z westchnieniem i postanowił ratować co tylko się da w beznadziejnej, obiektywnie rzecz biorąc, sytuacji.Nadzieje na jakiekolwiek szczęśliwe zakończenie prysły, gdy zobaczył, kto oczekuje ich w sali regencyjnej.Byli to: Królowa, królowa matka, książę krwi Michael, dama Eliska Paderewska, księżna Winton-Henke, Justin Zyrr i żylasty jegomość, który go tu przywiódł.Twarz Królowej Elżbiety nie wyrażała absolutnie nic, ale ogon treecata siedzącego na oparciu jej fotela poruszał się miarowo, jednoznacznie świadcząc, że jest to spokój pozorny.– To spotkanie jest tajemnicą państwową, a zapis z jego przebiegu pozostanie utajniony przez co najmniej standardowy wiek po mojej śmierci – oznajmiła bez wstępów Królowa.– Rozmowa na ten temat uznana zostanie za zdradę, ale to akurat żadnego z was już nie zmartwi.Przechodząc do rzeczy: wiem i mam niepodważalne dowody, że wraz z nieżyjącym Padraikiem Doverem spiskowaliście, chcąc doprowadzić do śmierci Króla Rogera III.I że udało się wam spełnić ten zamiar, przeprowadzając udany zamach.Dover został zabity podczas próby zamordowania mojego narzeczonego.Wspólnymi siłami on i treecat mego ojca zdołali temu przeszkodzić, unieszkodliwiając zamachowca.Na potwierdzenie siedzący za nią treecat warknął złowrogo.A Seltmana nagle olśniło: to był raczej wyraz frustracji niż ostrzeżenie przed atakiem.Nagle przestał się bać, że spotka go los Dovera, i rozsiadł się wygodniej, czując, że zaczyna wracać mu pewność siebie.Kolejne słowa Królowej dość skutecznie pozbawiły go tej pewności.– Earl Howell i pani Marrou, z tego co mi wiadomo, zeszli na drogę zdrady kierowani błędnym przekonaniem, że Królestwo i jego mieszkańcy znajdują się w niebezpieczeństwie, dzięki polityce zagranicznej Króla Rogera planującego zwiększyć naszą strefę wpływów.Naturalnie nie usprawiedliwia to morderstwa jako środka naprawczego.Oboje jesteście zdrajcami, ale choć to dziwnie brzmi, jesteście zdrajcami nadal wiernymi systemowi, przeciwko któremu wystąpiliście.Zupełnie inaczej ma się sprawa z pozostałą dwójką.Ani pan Seltman, ani lady Gwinner nie mają takiego usprawiedliwienia.Nie tylko zdradziliście swego Króla, którego zamordowaliście, ale także swoją ojczyznę.Mamy niepodważalne dowody, że oboje jesteście płatnymi agentami Ludowej Republiki Haven.Gwinner wciągnęła gwałtownie powietrze, jakby miała zamiar protestować, ale lodowaty wzrok Królowej uciszył ją błyskawicznie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]