Richard Bachman (Stephen King) Wielki Marsz (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sprawdzi�, czy Par�ker si� z niego �mieje.Parker si� nie �mia�.- Zobaczysz swoj� dziewczyn� i matk�.A ja? Nikogo oprócz tych �wi�.- Wskaza�t�um, który chyba odebra� jego gest jako pozdrowienie i wiwatowa�nieprzytomnie.- Chc� do domu - powiedzia�.- I boj� si�.- Nagle wrzasn�� nat�um: - �winie! Wy �winie!Ludzie wiwatowali jeszcze g�o�niej.- Te� si� boj�.I chc� do domu.Ja.znaczy si�, my.-Garraty szuka� s�ów.-Wszyscy jeste�my daleko od domu.Zaszli�my zbyt daleko.Mo�e je zobacz�, alenic wi�cej.- Regulamin mówi.- Wiem, co mówi regulamin.Kontakty z kim zechcesz, by�e� tylko nie opuszcza�drogi.Ale to nie to samo.Jakby sta� mur.- �atwo ci mówi�.I tak je zobaczysz.- Mo�e to tylko pogorszy spraw� - powiedzia� McVries.Po cichu zbli�y� si� zty�u.W�a�nie mijali ostrzegawcze �wia�t�a na skrzy�owaniu Winthrop.Wnawierzchni odbija�y si� przera�aj�ce �ó�te �lepia, otwieraj�ce i zamykaj�cepowieki.- Wszyscy�cie zwariowali - rzek� spokojnie Parker.- Zje�d�am st�d.-Przyspieszy� i niebawem znik� w migoc��cych cieniach.- On my�li, �e jeste�my p�dzie, �e lecimy na siebie - stwierdzi� rozbawionyMcVries.- Co?!- Mo�e nawet ma troch� racji - rzek� McVries z namy�s�em.�artobliwie uniós�brew i pu�ci� oko.- Mo�e dlatego uratowa�em ci ty�ek.Mo�e lec� na ciebie.- Na mnie?! My�la�em, �e wy, perwersy, lubicie takich bardziej wiotkich.- Ajednak Garraty poczu� si� niewyra��nie.Nagle McVries przyprawi� go o wstrz�s, bo spyta�:- Mog� ci zwali� gruch�? Da�by� mi? Garraty nabra� powietrza ze �wistem.- Do diab�a.- Och, zamknij si� - powiedzia� ze z�o�ci� McVries.- Jak chcesz doci�gn��,mydl�c oczy sobie i innym takim faryzej-skim gównem? Nawet nie zamierzamu�atwia� ci �ycia, mó�wi�c, czy �artowa�em.I co ty na to?Garraty poczu� w gardle kluch�.Rzecz w tym, �e chcia�, �eby go kto� dotkn��.Cho�by i pedzio, to nie liczy�o si� te�raz, kiedy wszyscy padali jak muchy.Liczy� si� tylko McVries.- Hm, no có�, faktycznie uratowa�e� mi �ycie.- Garra�ty zawiesi� g�os.McVries roze�mia� si�.- I powinienem czu� si� jak �achmaniarz, bo masz wobec mnie d�ug wdzi�czno�ci ito wykorzystuj�, tak?- Rób, co chcesz - powiedzia� krótko Garraty.- Ale sko�cz te gierki.- Czy to znaczy �tak"?- Co chcesz! - krzykn�� z pasj� Garraty.Pearson, który wpatrywa� si� niemalzahipnotyzowany w ziemi�, podniós� wzrok, zaskoczony.- Co chcesz, do cholery!- krzykn�� Gar�raty.McVries znów si� roze�mia�.- Jeste� w porz�dku, Ray.Nigdy nie mia�em w�tpliwo�ci.- Klepn�� Garraty'ego wrami� i zwolni�, zosta� w tyle.Garraty obejrza� si� za nim, nie wiedz�c, comy�le�.- Jemu po prostu nigdy nie jest do�� - powiedzia� ze znu��eniem Pearson.- Co?- Prawie czterysta kilometrów - j�kn�� Pearson.- Nogi mam jak z o�owiunas�czonego trucizn�.Plecy mnie pal�.I ten popieprzony McVries nie ma jeszczedo��.Jest jak g�o�duj�cy facet wpierniczaj�cy �rodki na przeczyszczenie.- My�lisz, �e on prowokuje? Chce, �eby mu kto� przy�o��y�?- Jasne! Powinien nosi� tablic�: BIJCIE MNIE MOC�NO.Zastanawiam si�, za cochce odpokutowa�.- Nie wiem - powiedzia� Garraty.Zamierza� jeszcze co� doda�, ale Pearson ju�nie s�ucha�.Znów wbi� oczy w ziemi�, twarz mu znieruchomia�a w mask� grozy.Straci� buty.Jego brudne frotowe skarpetki wygl�da�y w ciemno�ci jakszaro-bia�e zakola.Min�li tablic� LEWISTON 51, a pó�tora kilometra da�lej �uk z napisem z �arówek,które tworzy�y napis: GARRA-TY 47.Garraty chcia� si� zdrzemn��, ale nie móg�.Rozumia� Pearsona, kiedy tamtenmówi� o plecach.Mia� wra�enie, �e jego w�asny kr�gos�up zamieni� si� p�on�cypa��k.Mi�nie z ty�u nóg by�y piek�cymi ranami.Odr�twienie w stopach ust�pi�omiejsca rozdzieraj�cemu bólowi.Nie by� ju� g�ody, ale mimo to zjad� troch�koncentratów.Kilku zawodników zmieni�o si� w obci�gni�te skór� szkielety -koszmary z obo�zu koncentracyjnego.Garraty nie chcia� sta� si� taki jak oni.ale oczywi�cie i tak si� sta�.Przeci�gn�� r�k� po �ebrach jak po ksylofonie.- Ostatnio nic nie s�ysza�em o Barkovitchu - powiedzia�, usi�uj�c wyrwa�Pearsona z jego strasznego skupienia, bo zbyt przypomina� Olsona.- Kto� mówi�, �e dosta� skurczu w nodze, kiedy przecho�dzi� przez Auguste.- I to prawda?- Tak gadali.Garraty poczu� nag�� nieprzepart� ochot�, by przesun�� si� do ty�u i rzuci�okiem na Barkovitcha.W ciemno�ci po�szukiwania nie by�y �atwe i dosta�upomnienie, ale wreszcie go dojrza�.Barkovitch szed� niemal na ko�cu.Przemyka� si� zrywami, twarz mia� �ci�gni�t� i skupion�.Oczy zmru�y� do tegostopnia, �e wygl�da�y jak dziesi�ciocentówki postawio�ne na sztorc.Kurtk�gdzie� zgubi�.Mówi� do siebie cicho, z wysi�kiem, monotonnie.- Cze��, Barkovitch - powiedzia� Garraty.Barkovitch zadygota�, potkn�� si� izosta� upomniany.po raz trzeci.- No prosz�! - wrzasn�� piskliwie.- No prosz�! Widzisz, co� narobi�? Jeste�ciezadowoleni, ty i ten twój pierdzielony kumpel?- Niedobrze wygl�dasz - powiedzia� Garraty.Barkovitch u�miechn�� si� chytrze.- To wszystko jest zaplanowane.Pami�tasz, jak ci o tym mówi�em? Nie wierzy�e�.Olson te� nie.Ani Davidson.Ani Gribble.- Barkovitch a� si� zaplu�.-Garraty, zata�czyyy-�em na ich grobach!- Noga ci� boli? - zapyta� cicho Garraty.- Tylko trzydziestu pi�ciu do wdeptania w ziemi�.Jeszcze tylko jedna noc.Przekonasz si� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki