[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.36 O zwróceniu przez ksiêcia opolskiego W³adys³awa, zwanego Naderspan, ziemiruskiej królowi Polski i Wêgier, Ludwikowi.Tego¿ roku, ksi¹¿ê W³adys³aw, synBoles³awa z Opola, w³adca i pan ca³ej Rusi, zwolennik pokoju i wielki jegozachowawca, widz¹c, ¿e z powodu napadów Litwinów, nie zdo³a utrzymaæ spokojnieniepewnego pañstwa ruskiego, odst¹pi³ je królowi polskiemu i wêgierskiemuLudwikowi, w zamian za ziemie i ksiêstwa dobrzyñskie, gniewkowskie i bydgoskie.Tego¿ czasu, mianowicie w œwiêto Narodzenia Chrystusa Pana151, obj¹³ onksiêstwo gniewkowskie, zaœ ksiêstwo dobrzyñskie by³o zastawione za osiemtysiêcy grzywien wdowie po ksiêciu Kazku, która nie chcia³a z niego wczeœniejust¹piæ, a¿ wyjdzie za m¹¿ i dopóki te osiem tysiêcy grzywien nie zostanie jejwyp³acone.37 O na³o¿eniu dwuletniej dziesiêciny i zasi³ku siódmej czêœci dochodów dlakamery apostolskiej.Roku Pañskiego 1378 wielebny ojciec Miko³aj, biskuppoznañski, i Miko³aj Stros-berg, na mocy w³adzy, udzielonej im przeznajœwiêtszego w Chrystusie ojca, papie¿a Grzegorza XI, na³o¿yli naduchowieñstwo prowincji poznañskiej152, jako pomoc dla kurii rzymskiej, pobórsiódmej czêœci dochodów i dwuletni¹ dziesiêcinê.Od tego postanowienia pan Jan,arcybiskup gnieŸnieñski, oraz biskupi Zbylut w³oc³awski, Florian krakowski,Dobies³aw p³ocki i Wac³aw lubuski153, jak te¿ kler ich, odwo³ali siê do StolicyApostolskiej.Biskup zaœ poznañski na³o¿y³ na kler swój i œci¹gn¹³ z niegodziesiêcinê tegoroczn¹, raz jeden p³atn¹.Tego¿ roku, w niedzielê, kiedy wkoœciele Pañskim œpiewaj¹ „Laetare", papie¿ Grzegorz, przebywaj¹cy natenczas wswym pa³acu u Œw.Piotra, zakoñczy³ ¿ywot doczesny154.Po jego œmierci wynik³owielkie rozdwojenie w Koœciele Bo¿ym, jak to opisano wy¿ej, gdy by³a mowa oelekcie wroc³awskim.Obrany by³ bowiem Bart³omiej, arcybiskup Bari155, któryzaraz po swej elekcji i koronacji oka-151 25 grudnia 1377 - pomy³ka autora, powinien to byæ rok 1378.152 Powinno byæ „prowincji gnieŸnieñskiej".153 Wac³aw II, ks.legnicki, syn Wac³awa I, bp lubuski (od 1375), potem bpwroc³awski (1382-1417), zm.w 1419 r.154 Zob.przypis 126.155 Por.rozdzia³ 29.Tu prostuje autor imiê papie¿a, b³êdnie nazwanego tamMiko³ajem (przypis J.¯erbi³³y).za³ siê surowym dla kardyna³Ã³w i kleru kurii rzymskiej, wskutek czegokardyna³owie odst¹pili od niego i obrali drugiego papie¿a.Z tego obiorupowsta³o w chrzeœcijañstwie wielkie zgorszenie.Tego¿ roku, obrany najpierw na papie¿a Urban potwierdzi³ rozporz¹dzenie co dopomocy i dwuletniej dziesiêciny, wydane przez jego poprzednika i zalecone dowykonania biskupowi poznañskiemu i prepozytowi gnieŸnieñskiemu, rozkazuj¹c imœci¹gn¹æ te dziesiêciny i tê pomoc.Aby temu zapobiec, czcigodny ojciec Jan,arcybiskup gnieŸnieñski, zwo³a³ biskupów swej prowincji.Z nich jedni jak toZbylut w³oc³awski, Wac³aw lubuski i inni - wys³ali swoich pos³Ã³w, którzy wponiedzia³ek po zes³aniu Ducha Œwiêtego156 zjechali siê z arcybiskupem wKaliszu.Na tym zjeŸdzie postanowiono wys³aæ pos³Ã³w do Rzymu157.38 Jakim sposobem wspomniany W³adys³aw, ksi¹¿ê opol ski, zosta³ wyznaczony narz¹dcê Królestwa Polskiego.Poniewa¿ królowa wêgierska i polska, El¿bieta starsza, z powodu rzezi Wêgrów wKrakowie, nie mia³a zamiaru wróciæ do Królestwa Polskiego i rz¹dy jego, po razju¿ trzeci, ust¹pi³a synowi swemu, królowi polskiemu i wêgierskiemu Ludwikowi,król zaœ równie¿ odmawia³ przyjazdu do ziem polskich twierdz¹c, ¿e nie mo¿eznosiæ powietrza polskiego, wiêc tego¿ roku powierzy³ on rz¹dy KrólestwaPolskiego czêsto wzmiankowanemu ksiêciu W³adys³awowi, z czego ogó³ ludziubogich by³ niema³o zadowolony.Atoli znaczniejsi panowie wielkopolscy, nazjeŸdzie, zwo³anym na niedzielê „Laetare"158 w mieœcie GnieŸnie, odmówili jegoprzyjêcia i pos³ali do króla i starszej królowej dwóch rycerzy, z usiln¹proœb¹, aby nad nimi ¿adnego ksiêcia rz¹dc¹ nie ustanawiano.Ksi¹¿ê by³ bardzoz tego nierad.Król bowiem ju¿ poprzednio obieca³ i listami swoimi stwierdzi³,i¿ ¿adnego ksiêcia nie ustanowi starost¹ nad Polakami, wiêc te¿ i teraz takuczyni³, bynajmniej panom co do tego siê nie sprzeciwiaj¹c159.156 7 czerwca 1378.157 Patrz tak¿e koniec rozdzia³u 39 (przypis J.¯erbi³³y).158 28 marca 1378
[ Pobierz całość w formacie PDF ]