[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednoczeœnie palcamidrugiej rêkitrê gwa³townie jego rêkaw, próbuj¹c wywo³aæ elektryzacjê i iskrzenie.„Mam ciê wypytywaæ o vortex, dyspozytorniê i sekcjê specjaln¹, rzekomo bezœwiadków.W rzeczywistoœci pods³uch i pomiar parametrów fizjologicznych.Ty masz niewiedzieæ.Mnie mówi³ Pratt.Co mam robiæ?”„Pytaæ – odpowiada Tom sygna³ami.– Gdzie s¹ czujniki?”„Chyba wszyte w ubranie lub bieliznê.” „Zagramy w pokera.”„Bojê siê.Pratt grozi fortem.Bardzo siê spiesz¹.Coœ siê dzieje.”„VP zwiêkszy³ promieñ” – sygnalizuje Tom.Œmig³owiec wznosi siê w powietrze.Senator odwraca g³owê i patrzy na mnie zwahaniem.Zdaje siê, ¿e chce mi coœ powiedzieæ.Mo¿e jednak odebra³ sygna³y, aprzynajmniejzauwa¿y³, ¿e chcê zak³Ã³ciæ odbiór.– Masa¿ poprawia kr¹¿enie! – próbujê t³umaczyæ moje dziwne ruchy rzekomymidolegliwoœciami sercowymi u Toma.Silnik pracuje jednak tak g³oœno, ¿e w¹tpiê,aby senatorzrozumia³, co mówiê.– Za dwadzieœcia minut bêdziemy na miejscu! – wo³a Benedict i uœmiecha siê domnieblado.Nie wygl¹da na to, aby to w³aœnie chcia³ mi zakomunikowaæ, ale te¿ chybaniczegopodejrzanego nie spostrzeg³.Odwzajemniam uœmiech i dajê znak gestem, ¿e trudno rozmawiaæ.Helikopter jest ju¿ wysoko nad terenem pa³acowym i nabiera szybkoœci.Lecimy napó³noco-wschód.Przysuwam siê bli¿ej przezroczystej œciany, staraj¹c siêzapamiêtaæmo¿liwie du¿o szczegó³Ã³w topograficznych.Co prawda, nie.bardzo wyobra¿amsobieucieczkê, a zw³aszcza, aby mia³a szansê powodzenia, lecz poznaæ teren nawetwiêzienia zpewnoœci¹ nie zaszkodzi.Tom wyci¹ga do mnie rêkê i gdy mu podajê swoj¹, zaczyna znów sygnalizowaæ:„Czy potrafisz pilotowaæ helikopter?”Pytanie jest zaskakuj¹ce.Czy¿by rozwa¿a³ mo¿liwoœæ ucieczki?„Nie umiem.Sytuacja jest bardzo z³a?”Nie odpowiada.To milczenie jest, niestety, a¿ nazbyt wymowne.„Dlaczego nie godzisz siê na ich propozycje?” – zadajê pytanie, które pozaleceniachPratta nabra³o dla mnie nieprzyjemnej dwuznacznoœci.„Nie jestem do kupienia – odpowiada sygna³ami.– Czy wiesz czego ¿¹daj¹?”„Masz poœredniczyæ.Szansa wolnoœci?”„¯adna.”„Czy Knox to „dyspozytor”?„Tak s¹dzê.Na pewno bardzo wysoki szczebel.Wy¿szy ni¿ Magnusen.”„Senator?”„Œredni.Du¿e wp³ywy dziêki Knoxowi.”„Do czego potrzebny im VP?”„To nie oni steruj¹ anomali¹.Odwrotnie.Przeciwnicy „dyspozytorni”.„Kto?”„Tego w³aœnie chc¹ siê dowiedzieæ.”Zastanawiam siê, czy Tom unika konkretnej odpowiedzi dlatego, ¿e nie wykluczamo¿liwoœci, ¿e nasze sygna³y s¹ rozszyfrowywane, czy te¿ nie chce mi zdradziætajemnicy, wobawie, ¿e mog¹ mnie zmusiæ do mówienia.To co mi przekaza³ wyjaœnia niektórekwestie,ale daleko do tego, abym pojê³a, o co w istocie chodzi w tej grze.Jeœli Tomrozpracowywa³„dyspozytorniê” dla IAT, CIA, czy mo¿e samego prezydenta, zrozumia³e jest, ¿e„dyspozytorom” zale¿y na wyciœniêciu z niego wszystkiego, co wie na ten temat.Mog¹ siê25bowiem z tego zorientowaæ w jakim stopniu zostali ju¿ zdekonspirowani.Prawdopodobnie¿¹daj¹ te¿ od niego zdradzenia siatki agentów dzia³aj¹cych wewn¹trz ichorganizacji.Coprawda, z niektórych „zagrañ” von Oosta i Pratta zdaje siê wynikaæ, i¿„dyspozytornia” maswoje wtyczki w CIA i IAT, lecz widaæ nie s¹ to najlepsze Ÿród³a informacji lubte¿ to, cochc¹ wyci¹gn¹æ od Toma z moj¹ pomoc¹, bêdzie testem kontrolnym.Rozumiem teraz,dlaczego nie próbuj¹ zmusiæ Toma do mówienia z pomoc¹ takich metod, jakie mizademonstrowano w „forcie”.Prawdopodobnie najwa¿niejsz¹ w tej chwili spraw¹jest obronaprzed vortexem.A tu nie wystarczy zmusiæ Toma do ujawnienia tego co wie, lecztrzebask³oniæ go do wspó³pracy.Chodzi o wykorzystanie jego umiejêtnoœci w walce ztajemniczymprzeciwnikiem, o którym „dyspozytornia” chyba rzeczywiœcie nie wie nickonkretnego, pozatym, ¿e steruje on anomali¹.Niemniej sprawa vortexu wygl¹da nadal bardzo mêtnie.Nie wiem, czy Tom ma coœwspólnego z ow¹ „antydyspozytorni¹ czy po prostu jest na jej tropie i w tymcelu przylecia³do Afryki.Nie rozumiem, jaki jest zwi¹zek miêdzy pog³oskami o u¿yciu nowejbroni falowejprzeciw partyzantom w Górach ¯Ã³³tych i pojawieniem siê vortexu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]