[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jej włosy były żółte jak żarnowiec miotlasty, jej palce - blade jak zawilce, policzki miały barwę róży, spod jej stóp zaś wyrastały białe koniczyny - roślina trojlistna dla zaznaczenia, że jest ona letnią postacią starej Potrójnej Bogini.Ta okoliczność dała jej imię Olwen - bogini “Z Białego Szlaku”.Mówiąc nawiasem, chwalby walijskich bardów pod adresem koniczyny nie stały w żadnej proporcji do jej rzeczywistej urody.Homer, zwący ją “lotosem”, mówił o niej jako o wybornej paszy dla koni.Literą D rządzi dąb letniego przesilenia.Znaczy to, jak sądzę, że gryzący dym zielonego dębu daje natchnienie tancerzom pląsającym pomiędzy bliźniaczymi ogniskami rozpalanymi w noc świętojańską.Po-równaj Pieśń Leśnych Drzew:Najżarliwiej z drzew wszystkich ciepło daje zielony dąb.Nikt cało odeń nie umknie.Z miłości do niego głowa zaczyna boleć,Od jego płonących węgli łzawią cierpiące oczy.T jest miesiącem włóczni, tanista; bardowska litera T miała kształt ząbkowanego grotu włóczni.C to miesiąc orzechowy.Królem ryb rzecznych był - i jest nadal - łosoś; nawet gdy jest już zapędzony w rozlewisko, trudno go schwytać, skutkiem czego staje się on poręcznym emblematem filozoficznego od-osobnienia.Tak właśnie Loki, norweski bóg podstępu, ukrył się przed swymi kolegami-bogami przybrawszy postać łososia; z rozlewiska wyciągnięto go dopiero specjalną siecią jego własnego pomysłu.Związek łososia z orzechami i mądrością wyjaśniliśmy już wcześniej.M to inicjał Minerwy, łacińskiej bogini mądrości i wynalazczym liczb, a także Mnemozyne, matki greckich Muz oraz samych Muz; nadto zaś Mojr, Losów, którym pewni mitografowie przypisują wynalazek alfabetu.Winna latorośl, najpierwsze drzewo Dionizosa, zawsze kojarzone jest z natchnieniem poetyckim.Wino to napój stosowny dla poetów, o czym wiedział doskonale Ben Jonson, gdy prosił, by jako poeta laureatus mógł swe honoraria otrzymywać w winie z Wysp Kanaryjskich.Nikczemny Colley Cibber zamiast wina zażądał gotówki; później żaden już poeta laureatus nie był na tyle poetą, by postulować przywrócenie dawnego systemu zapłaty.G, miesiąc bluszczu, jest także miesiącem dzika.Set, egipski bóg solarny, przybrawszy kształt dzika zabija bluszczowego Ozyrysa, kochanka bogini Izydy.Apollo, grecki bóg solarny, przybrawszy kształt dzika zabija syryjskiego Adonisa, czyli Tammuza, kochanka bogini Afrodyty.Finn Mac Cool, przybrawszy kształt dzika, zabija Diarmuida, kochanka irlandzkiej bogini Grainne (Greine).Nieznany bóg, przybrawszy kształt dzika, zabija arkadyjskiego króla Ankajosa, czciciela Artemidy, w jego winnicy w Tegei; nestoriańska księga Gannat Busame (“Ogród rozkoszy”) twierdzi, że podobnie został zabity kreteński Zeus.Październik był porą łowów na dziki, a także rozpasanych ekscesów uwieńczonych bluszczem Bassaryd.Dzik jest zwierzęciem śmierci, “jesień”80 zaś roku zaczyna się w miesiącu dzika.NG to miesiąc, w którym straszliwy ryk fal i grzechot kamyków na atlantyckim wybrzeżu napełnia serce trwogą, i kiedy wicher świszczy ponuro w szuwarach nad brzegami rzek.W Irlandii uważano, że ryk morza wieści śmierć króla.Ostrzeżenie słyszano również w chrapliwym krzyku sowy-puszczyka.Sowy pohukują najczęściej w księżycowe noce listopadowe, później milczą aż do lutego.Ten właśnie ich zwyczaj, po nadto zaś ich cichy lot, cuchnące padliną gniazda, dieta złożona z myszy i połyskujące w ciemności oczy czynią z nich posłańców bogini śmierci Hekate bądź Ateny albo Persefony, od której, jako najwyższego źródła proroctw, czerpią swą sławę ptaków mądrych.R jest miesiącem, w którym fale powracają do morza, koniec roku zaś - do swego wodnego początku.Wirlandzkiej i walijskiej poezji fala morska jest “morskim jeleniem”, stąd też rok zaczyna się i kończy bia łym rogaczem.W irlandzkiej legendzie tacy bogowie roku jak Cuchulain czy Fionn walczą z falami mieczem i dzidą.Odpowiedni tekst w Romansie o Taliesinie jest nie tyle zniekształcony, ile raczej rozproszony.BByłem wściekłym bykiem i żółtym jeleniem.LByłem łodzią na morzu.NUciekałem chyżo.na wodnej pianie.FByłem kroplą w powietrzu.SPodróżowałem na kształt orła.HBóg stworzył mnie z kwiecia.DByłem pniakiem na łopacie.TMknąłem jak grot włóczni niedoli ku tym, co pragną niedoli.CByłem niebieskim łososiem.MByłem cętkowanym wężem na wzgórzu.GPierzchałem jak szczeciniasty dzik, co mignął w parowie.NG Byłem falą rozbijającą się na brzegu.RPuszczono mnie na bezbrzeżne morze, bym dryfował.Klucz do powyższego ułożenia alfabetu tkwi w aluzji Amergina do dolmenu.Alfabet ten najlepiej eksplikuje sam siebie, gdy skonstruujemy go jako dolmen ze spółgłosek z progiem samogłoskowym.Dolmeny związane są ściśle z kalendarzem w legendzie o ucieczce Grainne i Diarmuida przed Finnem Mac Coolem.Ucieczka trwała rok i jeden dzień; kochankowie co noc legali razem obok nowego dolmenu.Liczne“łoża Diarmuida i Grainne” pokazuje się w Cork, Kerry, Limerick, Tipperary i na Zachodzie, a każde z nich znaczone jest dolmenem.Tak więc ten alfabetyczny dolmen ma również służyć jako kalendarz: jeden jego filar oznacza wiosnę, drugi - jesień, nadproże - lato, próg - dzień Nowego Roku.W taki oto sposób: 80 *W oryginale fali, co może także znaczyć “upadek”.207Od razu spostrzegamy, że S ma związek z sokołem albo płowym sępem na turni, M zaś - ze wzgórzem poezji albo natchnienia - wzgórzem wspierającym się na literach śmierci R i / oraz zwieńczonym literą mą-drości C.Tekst pierwszej części Pieśni Amergina można więc rozszerzyć w sposób następujący: Bóg oznajmia i mówi:Jestem jeleniem o siedmiu rosochach.Ponad zatopionym światemNiesie mnie wiatr.Zstępuję we łzach rosy, leżę połyskujący,Ulatuję wysoko, niczym płowy sęp, ku memu gniazdu na turni,Zakwitam wśród najśliczniejszych kwiatów,Jestem dębem i zarazem gromem, który go razi.Dodaję odwagi włócznikowi,Doradców uczę mądrości,Inspiruję poetów,Wałęsam się wśród wzgórz jak zgłodniały dzik,Ryczę jak morze w zimie,Powracam jak cofająca się fała.Kto oprócz mnie rozwikła tajemnice nieociosanego dolmenu?Albowiem jeśli wiersz rzeczywiście składa się z dwóch zwrotek, a każda z nich - z dwu triad kończących się jednym autorytatywnym oznajmieniem, to pierwsze “Kto oprócz mnie” (nie pasujące do pozostałych pię-ciu) stanowi zakończenie drugiej zwrotki, wypowiada je zaś bóg Nowego Roku.Dziecię to reprezentowane jest przez święty próg dolmenu, centralną triadę samogłosek - O-U-E.Trzeba ją jednak czytać wspak, tak jak biegnie słońce, aby znaleźć w niej sens.Otóż jest to święte imię Dionizosa EUO, po angielsku pisane zwykle EVOE
[ Pobierz całość w formacie PDF ]