[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I tak, wpierwszej z 1001 baœni, w Opowieœci o trzech szejkach, pewien d¿inn chce zabiækupca, ale jest tak zaciekawiony jego opowieœci¹, ¿e go oszczêdza.Na koñcucyklu król oznajmia, ¿e ufa Szeherezadzie i kochaj¹; zosta³ raz na zawszeuleczony z nienawiœci do kobiet dziêki jej mi³oœci i odt¹d ¿yj¹ razemszczêœliwie do koñca swych dni - lub przynajmniej daje siê nam to dozrozumienia.Zgodnie z opowieœci¹ ramow¹ dwoje protagonistów -mê¿czyzna i kobieta - spotykasiê w momencie wielkiego ¿yciowego kryzysu: król zniechêcony jest do ¿ycia iprzepe³niony nienawiœci¹ do kobiet, a Szeherezada obawia siê, ¿e straci ¿ycie,ale zdecydowana jest wybawiæ króla i siebie.Osi¹ga ten cel, opowiadaj¹c wielebaœni.Nie zdo³a³aby tego sprawiæ jedna opowieœæ, bo nasze problemypsychologiczne s¹ zbyt z³o¿one i trudne.Jedynie wielka rozmaitoœæ baœniwywo³aæ mo¿e ostatecznie tego rodzaju katharsis+.Trzeba by³o niemal trzech latci¹g³ego wys³uchiwania opowieœci, aby król móg³ wyzwoliæ siê z g³êbokiejdepresji, to jest aby móg³ siê uleczyæ.Trzeba by³o tysi¹ca nocy uwa¿negos³uchania baœni, aby jego ca³kowicie zdezorganizowana osobowoœæ mog³a siê nanowo zintegrowaæ.(Nale¿y tu przypomnieæ, ¿e w medycynie hinduskiej -a Ksiêgatysi¹ca i jednej nocy jest hindusko-perskiego pochodzenia - osobie cierpi¹cejna rozstrój umys³owy opowiada siê+ Katharsis (gr.) -oczyszczenie.W staro¿ytnoœci greckiej (u Arystotelesa)g³êbokie doœwiadczenie wewnêtrzne, przez jakie przechodzi widz tragediiodgrywanej w teatrze: uwolnienie siê przez niego od okreœlonych, ci¹¿¹cych itrudnych, a uprzednio niejasnych treœci psychicznych dziêki ich pe³nemuprze¿yciu podczas przedstawienia w procesie wspó³prze¿ywania losów bohatera.Tuw ogólnym znaczeniu konstruktywnego uwolnienia siê od negatywnych treœcipsychicznych (przeciwstawnego np.wobec ich st³umienia), po³¹czonego zewzbogaceniem osobowoœci, tak jak dzieje siê to równie¿ w procesiepsychoanalitycznym.(Przyp.D.D)baœñ; kontemplacja baœni ma jej pomóc w przezwyciê¿eniu zaburzeniaemocjonalnego.)Dla baœni charakterystyczne jest to, ¿e zawieraj¹ wiele znaczeñ na ró¿nychpoziomach.Na jednym z poziomów dwoje protagonis-tów opowieœci reprezentujesprzeczne tendencje przejawiaj¹ce siê we wnêtrzu ka¿dego z nas, które, jeœliich nie pogodzimy, niechybnie nas zniszcz¹.Król symbolizuje kogoœ ca³kowiciezdominowanego przez id (przez to w nim), poniewa¿ z racji ciê¿kiego zawodu ego(ja w nim) utraci³o w³adzê utrzymywania id (tego w nim) we w³aœciwychgranicach.Zadanie ego (ja w nas) to przecie¿ w³aœnie chronienie nas przed tym,byœmy nie ponosili strat, które nas niszcz¹, symbolizowanych w opowieœci przezfakt, i¿ król zosta³ zdradzony w sferze seksualnej: gdy ego (ja w nas) tracikontrolê, traci te¿ w³adzê kierowania naszym ¿yciem.Druga postaæ opowieœci ramowej, Szeherezada, reprezentuje ego (ja w nas), codaje siê nam jasno do zrozumienia, mówi¹c, ¿e "zgromadzi³a ona tysi¹c ksi¹g odziejach minionych pokoleñ i o dawnych poetach.Nadto przeczyta³a ksiêgi oprzyrodzie i medycynie, pamiêæ jej pe³na by³a wierszy, opowieœci, podañludowych, tego, co powiedzieli królowie i mêdrcy, i by³a ona m¹dra, dowcipna,roztropna i dobrze u³o¿ona" - a to wszystko obrazuje w³aœnie atrybuty ego (ja wnas).Tak wiêc niekontrolowane id (to w nas) (król) w rezultacie d³ugotrwa³egoprocesu zostaje w koñcu ucywilizowane pod wp³ywem ego (ja w nas) (które uosabiaSzeherezada).Ale ego (ja w nas) pozostaje pod bardzo siln¹ w³adz¹ superego(nad-ja w nas), tak siln¹, ¿e Szeherezada gotowa jest zaryzykowaæ ¿ycie.Powiada ona: " Albo stanê siê wybawieniem dla córek muzu³mañskich i ocalejeprzed mordem, albo stracê ¿ycie i zginê tak, jak zginê³y ju¿ inne." Ojciecpróbuje j¹ odwieœæ od tego zamiaru i przedk³ada: "Nie nara¿aj w ten sposóbswego ¿ycia!" Ale Szeherezada jest nieugiêta i mówi: "Tak musi byæ!"W postaci Szeherezady widzimy wiêc ego (ja w nas) zdominowane tak dalece przezsuperego (nad-ja w nas), ¿e utraci³o ono wiêŸ z egocentrycznym id (z tym w nas)- do tego stopnia, i¿ gotowe jest dla spe³nienia okreœlonej powinnoœci moralnejnaraziæ samo istnie-148nie osoby.W postaci króla natomiast widzimy id (to w nas), które straci³o wiêŸz ego (z.ja w nas) i superego f z nad-ja w nas).Szeherezada, maj¹c tak silneego (ja w sobie), przystêpuje do wype³nienia swego moralnego pos³annictwa zokreœlonym planem: urz¹dzi wszystko w taki sposób, aby móc opowiedzieæ królowihistoriê tak ciekaw¹, ¿e oszczêdzi jej ¿ycie, chc¹c us³yszeæ dalszy ci¹g.Irzeczywiœcie, kiedy nastaje ranek i przerywa opowieœæ, król mówi do siebie:"Nie zabijê jej, póki nie us³yszê reszty tej historii." Ale wci¹gaj¹ceopowieœci Szeherezady, których dalszego ci¹gu król pragnie siê dowiedzieæ,odwlekaj¹ tylko jej œmieræ z dnia na dzieñ.Aby mog³o siê spe³niæ jej"wybawicielskie" zadanie, potrzeba czegoœ wiêcej.Jedynie osoba, której ego (ja w niej} nauczy³o siê wykorzystywaæ dokonstruktywnych celów pozytywn¹ energiê id (tego w niej) - pos³ugiwaæ siê mo¿eswoim ego (swoim ja w sobie) w taki sposób, aby kontrolowaæ i cywilizowaæniszcz¹ce d¹¿noœci id (tego w niej)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]