[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Starsza pani traktowała przyszłą synową z pełnym godności dystansem, nigdy przyjaźnie, choć także nigdy wrogo.Odnosiła się do niej raczej obojętnie, co wprawdzie nie stanowiło ideału, lecz było do zniesienia.Philip był gościem w domu i zawsze spieszył się na następny wiec lub mityng, wciąż ćwiczył mowy, które kupował u swego przyjaciela Mortimera.Constance uważała, że kampania wyborcza narzeczonego przebiega dobrze, chociaż nie opowiadał jej o tym wiele.Prosił ją natomiast o różne anegdoty, które mógłby wpleść do swoich wystąpień.63Gdy jakaś jej uwaga wydała mu się wyjątkowo cięta albo przynajmniej zręczna, natychmiast ją notował, żeby przekazać potem Mortimerowi.Co zaś do wicehrabiego Cavendish, Constance była dla niego prawie niewidoczna.Dishy - ten przydomek nigdy nie chciał jej przejść przez gardło, sugerował bowiem szczyptę wesołości i humoru, których, jak dotąd, Constance nie była w stanie u przyszłego szwagra wykryć - patrzył na nią z drugiej strony stołu przy śniadaniu, obiedzie, kolacji, z drugiego końca salonu podczas popołudniowej herbatki, ale nigdy się do niej nie odzywał.Nigdy nie dał znaku, że zauważa jej istnienie.Nawet kiedy się zdawało, że na nią patrzy, sprawiał takie wrażenie, jakby miał przed sobą kogoś przezroczystego, podobnie jak człowiek głęboko zamyślony skupia wzrok na określonym przedmiocie, lecz nie zdaje sobie sprawy z jego natury.Księżna, jeśli rozmawiała z Constance, to wydawała jej polecenia lub przekazywała informacje.Nie stwarzała już pozorów dialogu.Constance miała zważać na wszystko, co starsza pani mówi, ale robić to w milczeniu.„Członek rodziny para, popijając herbatę, zawsze kieruje mały palec dłoni trzymającej filiżankę na zewnątrz, o tak.Inaczej jest pospolicie”.„Damę zawsze poznaje się po jej postawie.Prawdziwy arystokrata nigdy się nie garbi”.„Nigdy, moja panno, nie zniżaj się do indywidualnego traktowania służby.Zwracaj się do nich tak, jak należy zgodnie z ich pozycją.Oni nie oczekują, że będziesz mówić do nich po imieniu i, w gruncie rzeczy, nie będą cię szanować, jeśli zadasz sobie trud nauczenia się ich imion”.Constance słuchała tego wszystkiego z uprzejmym zainteresowaniem, w myślach krytykując księżną przy prawie każdej uwadze.Mały palec odpowiednio ustawiony przy piciu herbaty? Dla niej było to sprowadzanie manier do absurdu, niewątpliwie wskazujące, że osoba pijąca herbatę jest bardziej zainteresowana stworzeniem złudzenia tresury, a nie dobrym wychowaniem.Arystokrata nigdy się nie garbi? A co z lordami i damami, których widywało się na spotkaniach podczas sezonu towarzyskiego w Cowes, by nie wspominać książąt i księżniczek, którzy bez przerwy garbili się spacerując, tańcząc, pływając jachtem? I nigdy, przenigdy nie należy zwracać się do służby po imieniu.- Stello, czy widziałaś mój lewy niebieski pantofelek? - zawołała Constance i poddarłszy suknię, opadła na kolana, by zajrzeć pod łóżko.Młoda dziewczyna zjawiła się natychmiast.Na jej okrągłej, rumianej twarzy gościłuśmiech.Stella była niemal komiczna jako wzór wiejskiej dziewczyny, która została udomowiona.Była wesoła z natury, wychodziła z siebie, żeby zadowolić innych, a poza tym coraz bardziej krytycznie oceniała wewnętrzne stosunki w Hastings House.- Niebieski pantofelek, proszę pani? - Wsparła się pod biodra.- A co pani robi na czworakach w nowej niebieskiej sukni?Constance chciała podnieść głowę i uderzyła nią w nogę łóżka.Wzdrygnęła się, jej pokojowa również.- Nie mogę znaleźć pantofelka od pary - wyznała Constance, rozcierając bolące miejsce na głowie.64Stella bez wahania przeszła na drugi koniec pokoju i wydobyła brakujący pantofelek spod toaletki.Bez słowa podała go swojej pani.- Dziękuję, Stello.- Constance uśmiechnęła się.- Jak wygląda ta suknia? To jeszcze jedna z tych, które ostatnio zamówiła księżna.Jej się chyba zdaje, że wkrótce zasypią nas zaproszenia.- Oj, tak, proszę pani
[ Pobierz całość w formacie PDF ]