Alistar MacLean Zlote rendez vous (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie, nie ma - odrzek�em oboj�tnie.To nie mog�o mie� wielkiego znaczenia, tooznacza�o tylko sto pi��dziesi�t milionów dolarów.Gdzie panna Beresford? -spyta�em Marstona.- Z rodzin� - odpar� krótko.- Pakuje si�.Twój przemi�y przyjaciel, Carreras,pozwoli� ka�demu zabra� ze sob� po jednej walizce.Mówi, �e reszt� rzeczyotrzymaj� w normalnym trybie.oczywi�cie, je�eli kto� odnajdzie �Campari�,gdy on ju� je opu�ci.By� to, pomy�la�em, typowy przyk�ad staranno�ci, w�a�ciwej ka�demu dzia�aniutego cz�owieka: pozwalaj�c im zabra� po jednej walizce i obiecuj�c ewentualnyzwrot reszty rzeczy, z nawet najbardziej podejrzliwego umys�u usuwa� niegodn�my�l, �e by� mo�e jego intencje wobec za�ogi i pasa�erów nie s� tak ca�kiemczyste i szlachetne.Zadzwoni� telefon.Marston odebra�, s�ucha� przez chwil� i wy��czy� si�.- Za pi�� minut przychodz� po was z noszami - obwie�ci�.- Pomó�cie mi si� ubra� - poprosi�em.- W bia�e szorty i bia�� koszul�.- Ty.ty chyba nie masz zamiaru wsta�? - Marston by� przera�ony.- Gdybytak.- Wstaj�, ubieram si� i k�ad� z powrotem - odrzek�em krótko.- My�li pan, �ezwariowa�em? Co by sobie pomy�la� Carreras, gdyby zobaczy�, jak cz�owiek zeskomplikowanym z�amaniem uda przeskakuje �wawo przez reling na �Ticonderog�?Ubra�em si�, wetkn��em �rubokr�t pod �ubki na lewej nodze i wróci�em do �ó�ka.Zaledwie to zrobi�em, weszli ludzie z noszami i wszyscy trzej, wci�� spowici wkoce, zostali�my ostro�nie przeniesieni na nosze.Sze�ciu noszowych pochyli�osi�, z�apa�o za uchwyty i ruszyli�my w drog�.Korytarzem na górnym pok�adzie przeniesiono nas do ty�u, na pok�ad rufowy.Zobaczy�em, jak zbli�a si� wylot korytarza, a miejsce ciep�ego, elektrycznegoblasku zajmuje zimne, szare �wiat�o poranne.Poczu�em, jak mimowolniesztywniej� mi mi�nie.Za kilka sekund przy naszej burcie uka�e si�Ticonderoga�.By�em ciekaw, czy o�miel� si� na ni� spojrze�.Czy b�dziezwi�zana z nami dziób w dziób, czy dziób w ruf�? Wygra�em czy przegra�em?Wyszli�my na pok�ad rufowy.Zmusi�em si�, by spojrze� na statek.Wygra�em.Dziób w dziób, rufa w ruf�.Le��c nisko na noszach nie widzia�em zbytwiele, ale to jedno widzia�em: dziób w dziób, rufa w ruf�.Czyli �e rufowyd�wig �Campari� przenosi� skrzynie z rufy �Ticonderogi�.Spojrza�em razjeszcze, sprawdzi�em to ponownie, ale nie, wzrok mnie nie myli�.Dziób w dziób,rufa w ruf�.Czu�em si�, jakbym mia� milion dolarów.�Ticonderoga�, wielki granatowy transportowiec z czerwonym kominem, by� niemaltej samej wielko�ci co �Campari�.Co wa�niejsze, jego pok�ad rufowy wystawa�mniej wi�cej tyle samo ponad wod� co nasz, a to bardzo u�atwia�o prze�adunekskrzy� i ludzi.Na pok�adzie �Campari� naliczy�em ju� osiem skrzy�.Brakowa�ojeszcze dwunastu.Transport pasa�erów poszed� jeszcze szybciej.Na pok�adzie rufowym�Ticonderogi� - o ile mog�em dojrze� - stali ju� wszyscy pasa�erowie i conajmniej po�owa za�ogi �Campari�.Nie ruszali si�, je�li nie liczy�balansowania na chwiejnym pok�adzie.Ich bezruch zapewnia�a para twardog�owychgoryli w zielonych mundurach, �ciskaj�ca odbezpieczone pistolety maszynowe.Trzeci strzelec trzyma� ma muszce stoj�cych przy opuszczonej por�czy barierkidwóch marynarzy z �Ticonderogi�, którzy �apali ludzi przeskakuj�cych z pok�adu�Campari� i pomagali im utrzyma� równowag�.Dwaj nast�pni ludzie z�Ticonderogi� zawi�zywali pod bacznym nadzorem liny wokó� skrzy�, które mieliprzetransportowa�.Z miejsca, gdzie le�a�em, mog�em dojrze� jeszcze czterechuzbrojonych m�czyzn - by�o ich pewnie wi�cej - patroluj�cych pok�ady�Ticonderogi� oraz czterech innych na pok�adach �Campari�.Mimo �e przewa�niebyli ubrani w co� na kszta�t zielonych mundurów, nie wygl�dali mi na �o�nierzy.Wygl�dali na to, czym byli - na zatwardzia�ych kryminalistów z broni� w r�ku,na zimnookich m�czyzn, których przesz�o�� by�a wyryta na ich twarzachzmarszczkami brutalno�ci i deprawacji.Carrerasowi obce by�o poczucie pi�kna,jednak musia�em przyzna�, �e zabójców dobiera� sobie z niew�tpliwym talentem.Nisko na niebie wisia�y szare postrz�pione chmury, zlewaj�ce si� w niewyra�nyzamazany horyzont.Wiej�cy teraz z zachodu wiatr wci�� by� silny, za to deszczniemal przesta� pada�, przeszed� w zimn� m�awk�, któr� si� raczej wyczuwa�o ni�widzia�o.Widoczno�� by�a wprawdzie kiepska, lecz pozwala�a Carrerasowi upewni�si�, �e w s�siedztwie nie ma �adnego statku.Zreszt� radar pracowa� przez ca�yczas.A jednak widoczno�� najwyra�niej nie by�a a� tak dobra, by Carreras móg�dostrzec trzy liny, przywi�zane przy lewej burcie do s�upka relingu.Z miejsca,w którym le�a�em, widzia�em je wyra�nie.Dla mnie by�y one wielkie jak linypodtrzymuj�ce most brookly�ski.Po�piesznie odwróci�em wzrok.Stwierdzi�em jednak, �e Carreras nie mia� czasu na rozgl�danie si�.Osobi�cieprzej�� nadzór nad za�adunkiem skrzy�, ponaglaj�c zarówno swoich ludzi, jak iza�og� �Ticonderogi�, krzycz�c na nich, zagrzewaj�c do roboty, dyryguj�c zniezmordowan�, bezlitosn� energi� i po�piechem, który w zestawieniu z jegozazwyczaj zimnym, bezdusznym zachowaniem by� co najmniej dziwny.Oczywi�cie, zezrozumia�ych wzgl�dów zale�a�o mu na tym, by zako�czy� za�adunek, nim jaki�zaciekawiony trzeci statek pojawi si� na horyzoncie, lecz mimo wszystko.Nagle zrozumia�em przyczyn� jego niemal rozpaczliwego po�piechu.Spojrza�em nazegarek.By�o ju� dziesi�� po szóstej.Dziesi�� po szóstej! Z tego, co wiedzia�em oplanach Carrerasa, i s�dz�c po ciemnym niebie, by�em przekonany, �e jest górawpó� do szóstej.Sprawdzi�em raz jeszcze, lecz nie myli�em si�.Szóstadziesi�� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki