Ursula K. Le Guin Swiat Rocannona

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nieco dalej le�eli trzejmartwi Skrzydlaci, a mi�dzy ich cia�ami - oba miecze Mogiena, jeden p�kni�typrzy r�koje�ci.Mogien budz�c si� ujrza� dwóch Skrzydlatych pochylaj�cych si�nad Yahanem i Kyo.Jeden z nich uk�u� go.-.i straci�em g�os - opowiada� Mogien.Ale walczy� i zabi� trzech, zanimobezw�adni� go parali�.� S�ysza�em wo�anie Raho.Wo�a� mnie trzykrotnie, a janie mog�em mu pomóc.- Usiad� w�ród zaros�ych traw� ruin, starszych ni�wszystkie nazwy i legendy, po�o�y� na kolanach swój z�amany miecz i nie odezwa�si� ju� ani s�owem.Wznie�li stos pogrzebowy z chrustu i ga��zi, z�o�yli na nim cia�o Raho, którezabrali z miasta, a obok po�o�yli jego �uk i strza�y.Yahan skrzesa� nowyogie�, a Mogien podpali� stos.Potem dosiedli wiatrogonów - Kyo za Mogienem, aYahan za Rocannonem - i w blasku s�o�ca wzbili si� w powietrze, okr��aj�c dym ip�omienie buchaj�ce ku niebu.D�ugo jeszcze widzieli za sob� cienk� kolumn� dymu, wie�cz�c� szczyt samotnegowzgórza w obcym kraju.Kiemhrirowie ostrzegli ich wyra�nie, �e musz� ucieka�, ana noc znale�� jakie� schronienie, gdy� Skrzydlaci mog� ponownie zaatakowa� ichw ciemno�ciach.Pod wieczór wyl�dowali wi�c nad strumieniem w g��bokiej,zalesionej kotlinie i rozbili obóz w pobli�u wodospadu.Panowa�a tu wilgo�, alepowietrze pachnia�o s�odko i koj�co.Na obiad mieli prawdziwe delicje - pewiengatunek powolnych, �yj�cych w muszlach wodnych zwierz�t, bardzo smacznych - aleRocannon nie móg� ich je��.Mi�dzy palcami i na ogonie mia�y szcz�tkowefuterko; by�y jajorodnymi ssakami jak wi�kszo�� tutejszych zwierz�t, a tak�eKiemhrirowie.- Ty je zjedz, Yahanie.Ja nie potrafi�bym zje�� stworzenia, które mo�e do mnieprzemówi� - o�wiadczy� Rocannon, g�odny i z�y, i przysiad� si� do Kyo.Kyo u�miechn�� si� rozcieraj�c obola�e rami�.- Gdyby wszystkie stworzeniaumia�y mówi�.- Na pewno umar�bym z g�odu.- Có�, przynajmniej zielone stworzenia nie maj� g�osu - zauwa�y� Fianpoklepuj�c szorstki pie� drzewa, pochylaj�cy si� nad strumieniem.Tutaj napo�udniu drzewa - wy��cznie iglaste - zaczyna�y ju� kwitn�� i powietrze wlasach g�ste by�o od s�odko pachn�cego kwietnego py�ku.Wszystkie ro�liny by�ywiatropylne, zarówno trawy, jak iglaste drzewa: nie by�o �adnych owadów,�adnych s�upków i pr�cików.Wiosna w tej bezimiennej krainie nurza�a si� wzieleni, ciemnej i jasnej, przes�anianej wielkimi chmurami z�ocistego py�ku.Z nadej�ciem nocy Mogien i Yahan zasn�li, wyci�gni�ci przy zagas�ym ognisku.Nie podtrzymywali ognia, �eby nie przyci�gn�� Skrzydlatych.Kyo zgodnie zprzypuszczeniem Rocannona by� odporniejszy na zatrucie od zwyk�ych ludzi;siedzieli wi�c w ciemno�ci na wysokim brzegu i rozmawiali.- Przywita�e� Kiemhrirów, jakby� ich zna� - zauwa�y� Rocannon.- W�ród moich ludzi, Olhorze, to, co pami�ta jeden, pami�taj� wszyscy.Znamytak wiele legend i opowie�ci, prawdziwych i nieprawdziwych; kto wie, jak stares� niektóre z nich.- A mimo to nie wiedzia�e� nic o Skrzydlatych.Wydawa�o si�, �e Kyo nie chce otym mówi�, w ko�cu jednak powiedzia�:- Fiia nie pami�taj� strachu, Olhorze.Jak�e mogliby�my go pami�ta�? Mywybieramy.Ciemno��, jaskinie i stalowe miecze pozostawili�my Gliniakom, kiedynasze drogi si� rozesz�y, a sami wybrali�my zielone doliny, blask s�o�ca inaczynia z drewna.Dlatego te� jeste�my tylko Pó�lud�mi.I zapomnieli�my,zapomnieli�my tak wiele!Jasny g�os Kyo by� tej nocy bardziej stanowczy i nalegaj�cy, ni� kiedykolwiekprzedtem.Strumie� szumia� u ich stóp, a wodospad ha�asowa� przy wylociekotliny, ale Rocannon s�ysza� go wyra�nie.- W tej podró�y na po�udnie ka�dego dnia natrafiam na legendy, których moiludzie uczyli si�, kiedy byli dzie�mi w zielonych dolinach Angien.I odkry�em,�e wszystkie te legendy s� prawdziwe.Lecz po�owa z nich zosta�a zapomniana.Mali Zjadacze S�ów, Kiemhrirowie, o nich �piewamy w naszych pie�niach; ale nieo Skrzydlatych.Pami�tamy przyjació�, nie wrogów.�wiat�o, a nie ciemno��.Ateraz w�druj� wraz z Olhorem, który zmierza na po�udnie, pomi�dzy legendy, bezmiecza u boku, który chce odnale�� g�os swego wroga, który przeby� wielk�ciemno�� i widzia� nasz �wiat zawieszony w mroku jak b��kitny klejnot.Jestemtylko pó�cz�owiekiem.Nie mog� i�� dalej, ni� si�gaj� wzgórza.Nie mog� pój�� ztob� w wysokie miejsca, Olhorze!Rocannon bardzo delikatnie po�o�y� mu r�k� na ramieniu.Fian natychmiastucich�.Siedzieli w milczeniu, nads�uchuj�c szumu wodospadu, przygl�daj�c si�dr��cym odbiciom gwiazd na powierzchni wody, nad któr� unosi�y si� ob�oki py�kulodowato zimnej wody sp�ywaj�cej z gór na po�udniu.Nast�pnego dnia dwukrotnie dostrzegli daleko na wschodzie miasta-ule, z ulicamirozchodz�cymi si� promieni�cie od pa�aców.Tej nocy wystawili podwójn� stra�.Zanim min�� drugi dzie�, dotarli pomi�dzy wysokie wzgórza.Przez ca�� noc ikolejny dzie� pada� zimny, ulewny deszcz.Kiedy chmury rozst�powa�y si� nachwil�, wida� by�o góry wy�aniaj�ce si� zza wzgórz po obu stronach.Sp�dzilijeszcze jedn� deszczow�, nie przespan� noc na szczycie wzgórza opodal ruinstaro�ytnej wie�y, a nast�pnego dnia wczesnym popo�udniem min�li prze��cz iwlecieli w blask s�o�ca.Przed nimi rozci�ga�a si� szeroka dolina, otoczonaprzez zamglone górskie szczyty, jak wielka, zielona droga prowadz�ca napo�udnie.Z prawej strony ci�gn�y si� zwarte, bia�e szeregi gór, dalekie i ogromne.Wia�ostry, rze�wy wiatr.Skrzydlate wierzchowce jak li�cie niesione powiewemsp�ywa�y w dó� w promieniach s�o�ca.Nad kotlin� poro�ni�t� mi�kk�, zielon�traw�, na której tle drzewa i krzaki wygl�da�y jak polakierowane, unosi� si�cienki, szary welon dymu.Wiatrogon Mogiena zatoczy� ko�o zawracaj�c, podczasgdy Kyo pokazywa� co� na dole.Po chwili sp�ywali na z�ocistym wietrze kuwiosce sk�panej w s�o�cu, po�o�onej u stóp wzgórza nad strumieniem.Z male�kichkominów unosi� si� dym.Stado herilorów pas�o si� na stoku.Po�rodkunieregularnego kr�gu ma�ych domków, z których ka�dy mia� s�oneczny ganek, ros�opi�� wielkich drzew.Obok nich wyl�dowali podró�ni, a Fiia wyszli im naspotkanie, u�miechaj�c si� nie�mia�o.Ci wie�niacy prawie nie znali Wspólnej Mowy i w ogóle nie u�ywali s�ów.Ajednak by�o to jak powrót do domu - wej�� do przestronnych, s�onecznych izb,je�� z drewnianych, polerowanych naczy�, na jedn� noc schroni� si� przed zimnemi niewygod� w atmosfer� pogodnej go�cinno�ci.Dziwni, mali ludzie, pe�niwdzi�ku, zmienni i nieuchwytni: Pó�ludzie, jak nazywa� swoich pobratymców Kyo.Ale sam Kyo nie by� ju� jednym z nich.Chocia� w czystym ubraniu, które mudali, wygl�da� jak oni, chocia� porusza� si� jak oni, gestykulowa� jak oni; tojednak w grupie sta� samotny.Czy by�o tak dlatego, �e jako obcy nie potrafi�rozmawia� z nimi w my�lach, czy te� dlatego, �e dzi�ki przyja�ni z Rocannonemsta� si� innym cz�owiekiem, bardziej zamkni�tym w sobie, bardziej ludzkim,bardziej samotnym?Fiia dobrze orientowali si� w topografii terenu.Za wielkim �a�cuchem górskimna zachodzie le�y pustynia - powiedzieli; udaj�c si� dalej na po�udnie podró�nipowinni posuwa� si� wzd�u� doliny trzymaj�c si� na wschód od gór, dopóki samopasmo górskie nie skr�ci na wschód.- Czy znajdziemy jakie� prze��cze? - zapyta� Mogien, a mali ludzie u�miechn�lisi� i zapewnili:- Oczywi�cie, oczywi�cie.- A czy wiecie, co jest dalej, za prze��czami?- Prze��cze s� bardzo wysokie, bardzo zimne - odpowiedzieli uprzejmie Fiia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki