[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Opowiem ci po powrocie.Cały czas zerkałam przez tylne okno taksówki, by się upewnić, że nikt za mną nie jedzie.Wciąż nie mogłam uwierzyć, że wyszłam z tej historii cało.Dopiero gdy znalazłam się dostatecznie daleko od Berkeley, poczułam radość ze zwycięstwa.Co prawda nie nagrałam niczego, co można by później wykorzystać, ale zdałam najtrudniejszy egzamin - członkowie Hamasu wzięli mnie za swoją.Teraz, skoro przetrwałam w jaskini lwa, mogłam pójść wszędzie, dostać się na każde spotkanie, nagrać wszystko.Tego wieczoru przeszłam chrzest bojowy, ukończyłam z wyróżnieniem uniwersytet dla szpiegów.Dawniej byłam ośrodkiem zainteresowania, królową balu, teraz stałam się mistrzynią mimikry.Proces transformacji dobiegł końca.Dowiedziałam się później, co się stało w dniu kwesty i dlaczego nikt nie przyszedł.Zbiórka funduszy miała być w założeniu doniosłym wydarzeniem, liczono na udział wielu członków społeczności muzułmańskiej.Ten wieczór wybrała jednak na swoje wesele córka bogatego i wpływowego muzułmanina, który mieszkał w tej dzielnicy.Ojciec panny młodej zaprosił wszystkich sąsiadów, którzy woleli iść na wesele niż na kwestę.Dlatego w hotelu zjawiło się tylko piętnastu mężczyzn i ja.Leo przyjechał po mnie na lotnisko, ale ledwie się do mnie odzywał.Nagły, pospieszny wyjazd, zorganizowany w dziwny sposób w ciągu jednego dnia, tajemniczy telefon - wszystko to wydało mu się mocno podejrzane.Co on sobie myślał? W drodze z lotniska od słowa do słowa wywiązała się ostra wymiana zdań, zaczęliśmy na siebie krzyczeć i w rezultacie znaleźliśmy się dokładnie w tym samym punkcie co przed moim wyjazdem do San Francisco.Wreszcie Leo wyrzucił to z siebie: podejrzewał, że mam romans.Słuchając tych nonsensów, do reszty straciłam panowanie nad sobą.Wrzeszczeliśmy na siebie, aż w końcu zażądałam, by zatrzymał wóz.Wysiadłam, Leo odjechał, po czym zatoczył koło i wrócił po mnie.Nie kłóciliśmy się tak zażarcie od wyjazdu z Izraela.Dlaczego ludzie, którzy się kochają, upadają czasem tak nisko?Powarkiwaliśmy na siebie jeszcze przez chwilę, a potem się pogodziliśmy.W domu przytuliłam się do Leo i długo płakałam w jego objęciach.Podjęłam tę pracę, by zarobić trochę pieniędzy, i dokąd mnie to zaprowadziło? A jeśli coś by mi się stało? Żadne pieniądze nie są tego warte.Podczas kwesty bałam się, ale nie o siebie, tylko o dzieci.Straciłam ojca i wiem, co to znaczy.Zrobię wszystko, by moje dzieci nie zostały sierotami.Wyjazd, zdenerwowanie z powodu spóźnienia, spotkanie z Arabami, bezsensowna kłótnia z mężem.za dużo tego wszystkiego.Płakałam jak mała dziewczynka.Nie była to tylko reakcja po wielkim napięciu.Płakałam także dlatego, że w końcu zrozumiałam - nic nie dzieje się przypadkowo.Moja znajomość języka arabskiego i Bliskiego Wschodu, decyzja o wyjeździe z Izraela, ogłoszenie instytutu badawczego.wszystko miało swój cel.Można to nazwać zrządzeniem losu, karmą, darem Józefa, interwencją opatrzności lub jeszcze inaczej, do wyboru.Czy mi się to podoba, czy nie, znalazłam się tu z określonego powodu.To było moje przeznaczenie.Los nie powinien do tego dopuścić.Tym razem jednak los nie zadrwił sobie ze mnie.Tym razem tworzyłam historię i mogłam ukształtować ją tak, jak uważałam za słuszne.Tato, gdybyś tylko wiedział, byłbyś ze mnie dumny.ROZDZIAŁ 4Dar al-HidżraPalestyński Dżihad Muzułmański.Sami al-Arjan.Muzułmański Komitet na rzecz Palestyny.Komitet na rzecz Wspierania Islamu.Ramadan Abd Allah.Instytut Badań nad Światowym Islamem.Fathi Ibrahim Szikaki.Brzmi jak greka? Dla mnie z pewnością tak właśnie było przez pierwsze dwa tygodnie pracy w biurze.W ciągu tych dwóch tygodni dowiedziałam się nieco o HLF i Harnasie, ale zupełnie nie zdawałam sobie sprawy, co kryje się pod wymienionymi wyżej nazwami i nazwiskami.A potem przyszła prośba o przetłumaczenie pewnych dokumentów, zawierających zarówno te nazwy, jak i nazwiska.Nie zamierzam wdawać się w szczegóły, powiem tylko tyle, ile jest konieczne, byście zrozumieli ich znaczenie dla mnie i dla bezpieczeństwa Amerykanów.Pracowałam już od ponad tygodnia, gdy zadzwoniła Berta i poprosiła o przyjście na zebranie zespołu.Poczułam dreszczyk emocji.Wreszcie dowiem się co nieco o tym, co dzieje się tam, na drugim piętrze.Ludzie stamtąd zupełnie nic mi nie mówili.No i dobrze.Teraz jednak, podczas rozmowy na temat pracy, mam szansę nauczyć się czegoś, wychwycić jakieś informacje.Zespół schodził się powoli.Podekscytowana nie mogłam się doczekać pierwszego punktu porządku dziennego.Okazała się nim kwestia wyboru czcionki, która ma obowiązywać w dokumentach biurowych.Myślałam, że to jakiś żart.Times New Roman versus Arial.Nie znając terminów technicznych i rozmaitych zawiłości systemu Microsoft Word, niewiele zrozumiałam z całej dyskusji.Następnie moi koledzy przeszli do rozważań nad koniecznością utrzymania czystości w kuchni, a później omawiali inne, równie ważne kwestie.Czy wszystkim tym ludziom odebrało rozum, czy tylko ja nie potrafię pojąć doniosłości omawianych tu problemów?Kilka dni później przypadał Purim, żydowskie święto, podczas którego ludzie przebierają się w kostiumy, idą do synagogi czytać Megilę, czyli Księgę Estery, i świętować ocalenie Żydów w Persji około 2500 lat temu.Purim to święto radosne, a do tradycji należy wówczas jedzenie przepysznych ciastek.Niecierpliwie czekałam na chwilę, gdy zabiorę dzieci do świątyni.Późnym popołudniem w przeddzień Purimu skończyłam pracę i byłam gotowa do wyjścia, gdy do mojego pokoju na Syberii weszła Amy i wręczyła mi dwa dokumenty.- Max prosił, żebym ci to dała - rzekła.- Właśnie dostał je faksem i chce wiedzieć, co zawierają.Powiedział, że znasz arabski.Znasz arabski, prawda?Podziękowałam jej, wzięłam papiery i rzuciłam na nie okiem.To było moje pierwsze zadanie w biurze, sprawdzian mojej przydatności.Raport dotyczący HLF zrobiłam sama, nikt mnie o to nie prosił.Teraz otrzymałam polecenie.- Co to jest? - zapytałam?- Nie jestem pewna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]