Anna Brzezinska Zmijowa Harfa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I nie zw�óczcie zanadto, bo rych�o �wi�tyni�zamykamy.Karze� wysup�a� ��dan� kwot� i wpuszczono ich na dziedziniec, gdzie bi�o �ród�ocudownej wody.- Dziwny jaki� obyczaj - zauwa�y�a ksi�niczka, roz�gl�daj�c si� pokru�gankach.- Nawet w przybytku Zird Zekruna nie �ci�gaj� z p�tników daniny.- Mo�e w �alnikach kap�ani mniej chciwi - zachicho�ta� karze�.- Ale w Spichrzyto oni pazerni, �e nie daj bóg.Szczególnie w �wi�teczny czas, kiedy mnogi ludsi� garnie do modlitwy przed zwierciad�ami.Có�, kupieckie miasto, trudno, �ebysi� w �wi�tyni przekupnie nie krzewili.- Bardzom tych zwierciade� ciekawa - oznajmi�a Szarka.- A i do zmierzchuniewiele czasu zosta�o, tedy po�spieszmy si�, póki nas st�d na zbity pysk niewygnaj�.Schody na szczyt wie�y okaza�y si� ciemne i niewygod�ne, szczególnie �ewi�kszo�� p�tników zbiera�a si� do odej��cia i przysz�o im mija� si� na w�skichstopniach ze scho�dz�cymi.�mierdzia�o wilgoci� i ple�ni�, niczym w Wied�-miejWie�y ksi�cia Evorintha.Zarzyczka nie potrafi�a uwierzy�, �e tak wygl�da�wi�tynia jednego z najbardziej czczonych bogów Krain Wewn�trznego Morza.- Nie my�lcie sobie - za�mia� si� karze�, kiedy zwie�rzy�a mu si� z zadziwienia- �e kap�ani t�dy chadzaj�.Oni, �cierwa, maj� po�rodku wie�y takie ustrojstwo,jak�by kube� wielki, co si� na bloczkach i linach do góry pod�ci�ga.Bardzozmy�lne, a �e si� czasem kube� przy robocie urwie, to te� niewielka strata, bokap�a�stwa od tego za bardzo nie ubywa.Gadaj� zreszt�, �e si� niedawno tamachina zepsu�a, kiedy �wi�tej pami�ci poprzednik Kraw�ska do przybytku jecha�- zarechota� nieprzyjemnie.- Pono� i nie bez udzia�u samego Kraw�ska owonieszczꭜcie na nas spad�o.ale tyle wiadomo, �e kap�an pospó�kiem zes�ugami obróci� si� w wielk� krwaw� kiszk�.W ka�dym razie, w�skie schodytrzyma si� tylko dla pospól�stwa.S� pono jeszcze jedne, marmurowe, i chadzanimi sam ksi�� pan, tako� za bardzo nie dowierzaj�c kap�a�skim sztuczkom zlinami i bloczkami.A wedle ple�ni i za�duchu, to tak dumam, umy�lili sobiekap�ani, �e trza p�t�ników naprzód umordowa�.Bo jak si� wreszcie który na gór�wdrapie, umorusany, spocony i zadyszany, to go od tamtejszych wspania�o�cijeszcze wi�ksze zdumienie chwyci.Ja tam nie wiem, mnie jeno kurcz w �ydcechwy�ta, a od tego do zachwytu d�uga droga.U szczytu schodów smuga ostrego �wiat�a niemal o�le�pi�a Zarzyczk�.Poskr�cany,przypominaj�cy muszl� po�rtal prowadzi� wprost do korytarza wy�o�onegoszeregami kryszta�owych luster.By�o przera�liwie jasno.To z wn�trzazwierciade�, pomy�la�a z przestrachem, mru��c oczy, które nagle pocz�y �zawi�i piec.Blask bije z wn�trza zwierciade�.- Nie chc� tam i�� - sprzeciwi�a si� wied�ma.- Nie powinni�my tam wchodzi�,wcale nie.- Teraz? - rudow�osa Szarka odwróci�a si�, chwyci�a j� za ramiona i potrz�sn�aze z�o�ci�.- Teraz mi to mó�wisz?- Nie l�kajcie� si� - uspokajaj�co powiedzia� karze�.- Umy�lnie kap�ani wiod�ludzi na wie�� mrocznymi scho�dami, aby ich potem zrazu zwierciad�a pomiesza�yi z panta�yku zbi�y.Ale to jest jeno sztuczka i byle alchemik po�dobne lustrapostroi.Prawda, ksi�niczko?- Lustra tak - odpar�a powoli Zarzyczka.- Cho� ani równie wielkie, ani takprzejrzyste.Ale sk�d ten blask bi�je, tego powiedzie� nie potrafi�.- Tedy si� zaraz dowiemy.- Szarka wysz�a z konchy portalu.Jej kroki zad�wi�cza�y szybko, kiedy podesz�a do pier�wszego z luster.Wyci�gn�a r�k� i dotkn�a g�adkiej po�wierzchni, za� Zarzyczce wyda�o si�, �ezwierciad�o pocie�mnia�o nieznacznie i zm�tnia�o.Jadzio�ek zasycza� w�ciekle.- Ciekawe - powiedzia�a cierpko rudow�osa.- Ciekawe, gdzie si� podziali kap�ani - karze� dono��nie poci�gn�� nosem.-Zawdy si� ich tu ca�a gromada kr�ci, a dzisiaj, kiedy w mie�cie �wi�to, ap�tników pe�no, ani widu, ani s�ychu.Co� nie bardzo mi si� to widzi.- Nie roz��czajcie si� - Szarka nie odrywa�a wzroku od zwierciad�a, a Jadzio�ekna jej ramieniu przest�powa� niespokojnie z nogi na nog�.- S�yszysz, wied�mo?Ani kroku samopas i trzymajcie si� zaraz za mn�.I cokolwiek si� b�dzie dzia�o,cokolwiek, powtarzam, nie dotykajcie tych luster.Ksi�niczka poczu�a, jak chropowata, ciep�a r�ka wie�d�my zaciska si� kurczowona jej palcach.Przecie� to tyl�ko �wi�tynia, pomy�la�a.Przecie� dzie� w dzie�tyle luda t�dy si� przewija, co przez pomniejszy jarmark.Po co te�dy testrachy i skradania? A potem przypomnia�a sobie taniec Nur Nemruta,- S�usznie - przytakn�� karze�.- Pono tu wczoraj ja�ka� babina objawieniemia�a.- I co? - wied�ma popatrzy�a na niego wielkimi, nie�bieskimi oczyma.- A to - dobitnie rzek� Szyd�o - �e Nur Nemrut do�szcz�tnie dech z niejwytrz�s�.I ja tak sobie my�l� - po-skroba� si� po g�owie - pi�kna rzeczwyrocznia i wszelkie�mu cz�ekowi bardzo przydatna.Ale ja si� bynajmniej dlapospólnego po�ytku na n�dzn� �mier� nie ska��.I wam te� nie radz�.- Dok�d wiedzie ten korytarz? - spyta�a Szarka.- A sk�d mnie wiedzie�? - za�mia� si� nizio�ek.- Ja cz�ek prosty, ma�opobo�ny.Ale gadaj�, �e gdzie� po�rod�ku wie�y Nur Nemrut �ni, tedy chod�my si�mu pok�oni�, jako chcieli�cie.Rudow�osa przygryz�a warg�, ale nic nie powiedzia�a.Z wolna ruszy�a szpaleremzwierciade�.Przypomina�a Zarzyczce spr�onego do skoku p�owego kota, jednego ztych, które skalmierscy panowie hodowali w dworskich zwie�rzy�cach.Jej odbicie rozpryskiwa�o si� w lustrach na tuziny drobnych od�amków.Kilka kroków od portalu korytarz rozga��zia� si� w wie�le odnóg.Skr�cili wprawo, a potem jeszcze raz.Co� jest nie tak, pomy�la�a ksi�niczka.Czu�a, �eprzej�cie wznosi si� nieznacznie, lecz po chwili nie potrafi�a ju� odgadn��, wktórym kierunku id� ani sk�d przyszli.Niemal prze�oczy�a szpar�, któraznienacka otworzy�a si� z lewa po�mi�dzy taflami.A pó�niej spostrzeg�a, �etakich szczelin jest znacznie wi�cej, tylko niemal nie sposób je wypatrzy�w�ród wszechobecnych refleksów i odbi�.Wsz�dzie by�o bardzo cicho.Jedynie podkute buty Szarki podzwania�y lekko.- A gadaj�, �e wszystkie drogi prowadz� do Nur Nemruta - za�mia� si� piskliwiekarze�.- Zgubimy si� - p�aczliwie oznajmi�a wied�ma.- Na zawsze si� zgubimy.B�dziemy�azi� po wie�y, póki nie os�abniemy z g�odu, a potem przyjd� po nas stworzeniazwierciade�.S�ysza�am w opactwie Ja�mu�nika, �e tym sposobem Nur Nemrutniejednego grzesznika umorzy�.- Pomn�, �e pó� tuzina lat temu - o�ywi� si� nizio�ek -znalaz�o si� paru�mia�ków, co postanowili wynie�� skar�by z wie�y �ni�cego.By�o o tym swegoczasu g�o�no po gospodach.Ciemn� nock� zakradli si� do wie�y, a trzeba wamwiedzie�, �e Servenedyjki nawet za bardzo nie pil�nuj� wej�cia, bo� wiadomo, �esi� bóstwo samo potrafi ob�roni�.No, weszli do �rodka, a potem s�uch o nichzagin��.Dobry miesi�c przeszed�, nim ich kap�ani przypadkiem odnale�li [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki