[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Patriarchalny tytu³ „Józef odnosi³ siê do nastêpnego w sukcesji z królewskiejlinii Dawida20.Z tego wzglêdu Jezusa uwa¿ano za „Dawida", zaœ jego najstarszybrat, Jakub, by³ nazywany Józef, pozostaj¹c w owym czasie uznanym nastêpc¹Jezusa.Innymi s³owy, jeœli Jezus by³ królem – Bogiem (jego boskim majestatem,mesjaszem – w zgodzie z grecko-rzymskim stylem, Ichthys: Jezus Chrystus Bóg),to Jakub by³ ksiêciem krwi (Bosk¹ Wysokoœci¹, Józefem Rama-Theo lub Józefem zArymatei).Józef z Arymatei to nikt inny jak rodzony brat Jezusa, Jakub.Nie ma wiêc nic dziwnego w tym, ¿e Jezusa z³o¿ono do grobu w krypcie nale¿¹cejdo jego królewskiej rodziny, ani te¿ w tym, ¿e Pi³at zezwoli³ zaj¹æ siê tymrodzonemu bratu Jezusa, Józefowi (Jakubowi); ani ¿e kobiety z rodziny Jezusazaakceptowa³y ustalenia „Józefa".To, ¿e „Józef kry³ przed Sanhedrynem osobistepoparcie dla Jezusa, jest oczywiste samo przez siê, mia³ on bowiem poplecznikówwe wszystkich warstwach spo³ecznoœci ¿ydowskiej.Pierwszych odkryæ rêkopisów znad Morza Martwego w Kumran dokonano w 1947 roku;prace wykopaliskowe w tym miejscu trwa³y przez ca³e lata piêædziesi¹te.W tymczasie dokonano wa¿nych odkryæ w licznych jaskiniach.Archeolodzy stwierdzili,¿e jedna z pieczar mia³a dwie komory (znane jako jaskinia 7 i 8) i dwa osobne,oddalone od siebie wyjœcia.Do g³Ã³wnej komory mo¿na siê by³o dostaæ przezdziurê w zadaszeniu, podczas gdy s¹siednie pomieszczenie mia³o drzwi z boku21.Od górnego wejœcia prowadzi³y schody, dla zabezpieczenia przed opadami wejœciemusiano dociskaæ wielkim kamieniem.Wed³ug Zwoju miedzianego tego grobowcau¿ywano jako skarbca, w zwi¹zku z czym mia³ nazwê „Jaskinia bogacza".Cowa¿niejsze, by³ to grobowiec Józefa, nastêpcy tronu i znajdowa³ siê naprzeciwko„³ona Abrahama".Przepowiednia dotycz¹ca króla mesjasza, który wjedzie do Jerozolimy na oœle,nie by³a jedyna w starotestamentowej Ksiêdze Zachariasza.Dwie inne wzmianki(Za 12, 10 i 13, 6) mówi¹, ¿e zostanie przebity, op³akiwaæ go bêdzie ca³aJerozolima i bêdzie mia³ rany na rêkach od swoich przyjació³.Jezus wiedzia³,¿e spe³ni wszystkie opisane warunki, je¿eli zostanie ukrzy¿owany.Móg³przekroczyæ ostateczny termin wyznaczony przez Jana Chrzciciela, aleukrzy¿owanie stwarza³o mu jeszcze jedn¹ szansê zostania mesjaszem.Musia³ daæsiê ukrzy¿owaæ, aby – jak mówi Jan (19, 36) odwo³uj¹c siê do Zachariasza – „abysiê wype³ni³o Pismo".W Ewangeliach nie ma wzmianki, czy Jonatan Annasz by³ przy ukrzy¿owaniu.Jednak¿e jego obecnoœæ tam jest prawdopodobna.Uczniowie nadal uwa¿ali SzymonaZelotê za prawdziwego Ojca („Abrahama").Jonatan z kolei by³ dla nich Eliaszem.U Marka (15, 34) pada stwierdzenie, ¿e „O godzinie dziewi¹tej zawo³a³ Jezusdonoœnym g³osem: Eloi, Eloi, lama sabachthani?" To wyra¿enie powtarza siêrównie¿ u Mateusza (27,46): „Eli, Eli lama sabachthani?" S³owo Eli tohebrajskie El (Bóg) z dodatkiem dzier¿awczego przyrostka – i, „mój Bo¿e"(mo¿liwe Eloi w aramejskim), st¹d te¿ wyra¿enie t³umaczono jako: „Bo¿e mój,Bo¿e mój, czemuœ mnie opuœci³?"Ale zgodnie z Ewangeliami œwiadkowie zinterpretowali wo³anie ca³kiem inaczej,mówi¹c: „Oto Eliasza wo³a [.], zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go zdj¹æ(z krzy¿a)" (Mk 15 35-36).Wiêc obecni nie mieli w¹tpliwoœci, ¿e Jezus wo³a³patriarchalnego Eliasza – „Eliasza", Jonatana Annasza – aposto³a i ówczesnegoOjca, który go naprawdê opuœci³.Ukrzy¿owanie by³o zarówno egzekucj¹, jak i kar¹, œmierci¹ po okrutnej mêcetrwaj¹cej kilka dni.Najpierw roz³o¿one d³onie przywi¹zywano na wysokoœcinadgarstków do belki, któr¹ nastêpnie umieszczano w poprzek na pionowym s³upie.Czasem przybijano gwoŸdziami równie¿ d³onie, gwoŸdzie nie by³y jednakkoniecznie potrzebne.Zwis ca³ym ciê¿arem na ramionach doprowadza³ do skurczup³uc i cz³owiek stosunkowo szybko umiera³, dusz¹c siê.By przed³u¿yæ mêkê,redukowano ucisk na tors przytwierdzaj¹c stopy ofiary do s³upa.Ukrzy¿owanymóg³ cierpieæ jeszcze przez kilka dni, a nawet tydzieñ czy d³u¿ej.Po jakimœczasie, by uwolniæ krzy¿e, kaci czasami ³amali nogi ofiar, by zwiêkszyæ napórna tors i w ten sposób przyœpieszyæ œmieræ.W pi¹tek, 20 marca 33 roku nie by³o ¿adnego powodu, dla którego trzejukrzy¿owani mieliby umrzeæ ju¿ tego samego dnia.Niemniej dano Jezusowi octu ipo napiciu siê go „odda³ ducha" (J 19, 30).Niebawem og³oszono zgon.Judasz iCyrenejczyk byli wtedy jeszcze ¿ywi, wiêc po³amano im nogi.Centurion przeszy³bok Jezusa w³Ã³czni¹ (J 19, 34).Fakt, ¿e ofiara krwawi³a (jest mowa, ¿ewyp³ynê³a krew i woda) mia³ wskazywaæ, ¿e Jezus by³ martwy.W rzeczywistoœcikrwawienie z naczyñ wskazuje, ¿e cia³o funkcjonuje, nie jest martwe.Ewangelie nie informuj¹, kto poda³ ocet Jezusowi na krzy¿u, ale Jan (19, 29)stwierdza, ¿e naczynie pe³ne octu „sta³o tam".Trochê wczeœniej w tej samejsekwencji (Mt 27, 34) twierdzi siê, ¿e napojem by³o „wino zmieszane z ¿Ã³³ci¹" –tzn.kwaœne wino z jadem wê¿owym.Zale¿nie od proporcji mikstura taka mog³aspowodowaæ utratê przytomnoœci albo nawet œmieræ.W tym przypadku trucizny niepodano Jezusowi w misce, ale na g¹bce podniesionej na trzcinie.Osob¹, która tozrobi³a, by³ niew¹tpliwie Szymon Zelota, który sam mia³ zawisn¹æ na jednym zkrzy¿y, ale znajdowa³ siê tam jako odsuniêty Ojciec oczekuj¹cy swojego królamesjasza.Umieraj¹cy na krzy¿u Jezus wo³a: „Ojcze, w rêce twoje powierzam duchamego" (£k 23, 46).Tymczasem brat Jezusa, Jakub (Józef z Arymatei), rozmawia³ z Pi³atem w sprawiezdjêcia cia³a Jezusa z krzy¿a i z³o¿enia w grobie przed sabatem.Pi³at by³s³usznie zdumiony, ¿e Jezus umar³ w tak krótkim czasie (Mk 15 44): „A Pi³atzdziwi³ siê, ¿e ju¿ umar³; i przywo³a³ setnika i zapyta³ go, czy dawno umar³".By tym bardziej przyœpieszyæ bieg spraw, „Józef zacytowa³ Pi³atowi ¿ydowsk¹zasadê zawart¹ w Ksiêdze Powtórzonego Prawa (21, 22-23) i potwierdzon¹ wkumrañskim Zwoju œwi¹tynnym: „A jeœli ktoœ pope³ni grzech, poci¹gaj¹cy za sobêkarê œmierci i poniesie œmieræ, i ty powiesisz go na drzewie, to nie mog¹ jegozw³oki pozostaæ na drzewie przez noc, ale maj¹ byæ pochowane tego samego dnia".Dlatego Pi³at zgodzi³ siê na ten pochówek i wróci³ do Jerozolimy pozostawiaj¹cdokoñczenie sprawy „Józefowi"
[ Pobierz całość w formacie PDF ]