[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W wyniku badañ okaza³o siê, ¿e wiele niepowodzeñ agentówubezpieczeniowych wynika³o z ich pesymistycznego wyjaœniania swoichniepowodzeñ.St¹d w psychologii klinicznej wa¿nym elementem jest to, na ilepacjent odnosi wszystko do siebie, a na ile do sytuacji.Cz³owiek nabiera przekonania, ¿e jego kontrola jest nieefektywna i oczekuje, ¿erównie¿ w przysz³oœci w innych sytuacjach nie bêdzie mia³ wp³ywu na osi¹ganierezultatu, ¿e nic siê nie da zrobiæ.Jest to pocz¹tek procesu rozwijania wsobie pesymizmu, co z kolei jest zwi¹zane z reakcjami depresyjnymi.St¹d przytakim poczuciu bezradnoœci zagro¿enie kliniczne jest bardzo du¿e.Zachowanietakie wed³ug Sulivana prowadzi do pewnych konsekwencji.Pojawiaj¹ siê przedewszystkim deficyty poznawcze.Oznacza to, ¿e cz³owiekowi zaczyna siê wydawaæ,i¿ nie ma takiej sytuacji, w której bêdzie on zdolny do zapanowania nad ni¹,gdy¿ trudno jest obj¹æ swoj¹ uwag¹ i kontrol¹ to, co siê wokó³ nas dzieje i niepotrafi przewidzieæ jej dalszego rozwoju.Druga konsekwencja s¹ deficytymotywacyjne (rezygnacja i wycofanie, defetyzm).Trzecim deficytem, jest deficytemocjonalny (bezradnoœæ, lêk, obawa, depresja, smutek, przygnêbienie).Model wyuczonej bezradnoœci opiera siê na tym, ¿e po powtarzaj¹cych siêniepowodzeniach, kiedy jednostka chce kontrolowaæ dan¹ sytuacjê, rezygnuje ztego.Ale bezradnoœci¹ mo¿na równie¿ „zara¿aæ” siê od innych ludzi, zw³aszczaod grupy, z któr¹ dana jednostka siê identyfikuje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]