Harry Harrison Wygnanie v 1.1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na konsolecie radia zapali�a si� nagle czerwona lampka.Jan wcisn�� przycisk.- Tu Semenow.Jak idzie? - rozleg�o si� z g�o�nika.- Do�� niemiarowo.Robi� szeroki objazd.By� mo�e uda nam si� omin�� t�przekl�t� szczelin�.Zako�czyli�cie �adowanie?- Ostatni poci�g za�adowany i uszczelniony.Reszta ju� wyruszy�a i zatrzyma�asi� dwa kilometry dalej na Drodze.Rozsypane zbo�e zacz�o si� ju� pali�, a janie chcia�em mie� tutaj �adnych k�opotów.- S�uszna decyzja.Jako pierwsze ulegn� zniszczeniu silosy, których niemieli�my ju� czasu uszczelni�.Najprawdopodobniej eksploduj� pod wp�ywemci�nienia wewn�trznego.Ruszamy dalej.B�d� na bie��co informowa� o naszychpost�pach.Jednak po kilkunastu godzinach ponownie natkn�li si� na rozpadlin�.Janspostrzeg� j�, gdy spychany przez niego pie� spalonego drzewa znikn��niespodziewanie, spadaj�c w przepa��.Jan z ca�ej si�y nacisn�� na hamulce iprzetar� przedni wizjer, ciemny od sadzy.- Ona wci�� jeszcze tutaj jest - wykrzykn�� Otakar g�osem, w którym wyra�niebrzmia�a nuta rozpaczy.- Tak, lecz tym razem jej szeroko�� nie przekracza stu metrów.Je�eli nie jestg��bsza, mo�emy j� wype�ni� i nie b�dziemy musieli robi� dalszego objazdu.Okaza�o si� to mo�liwe.Po poszerzeniu i wyrównaniu nowego szlaku, szczelin�zacz�to wype�nia� zwa�ami gruzu.Miotacze ognia pali�y i topi�y wszystkodoko�a, a spychacze zgarnia�y dymi�ce szcz�tki, powi�kszaj�c szybko usypisko.Wkrótce si�gn�o ono kraw�dzi szczeliny i jeden z czo�gów, chrobocz�cg�sienicami, przejecha� powoli na drug� stron�.- Musimy dorzuci� tu wi�cej kamieni i �wiru - poleci� Jan.- Ci�gniki i poci�gi s� o wiele ci�sze ni� czo�gi.Podzielimy si� na dwiegrupy.Pierwsza zostanie tutaj i zajmie si� utwardzeniem, a druga b�dziewycina� szlak po drugiej stronie szczeliny, by po��czy� objazd z drog�.Potemprzeprowadzimy poci�gi.Zadanie by�o ci�kie i niebezpieczne.Wykonali je najlepiej, jak potrafili.Pracowali jeszcze przesz�o sto godzin, nim Jan by� wreszcie usatysfakcjonowanyz rezultatu.- Jad� teraz po pierwszy poci�g.Reszta z was mo�e tu zosta�.Nie zmienia� ubrania odk�d zacz�li robi� objazd; skór� na twarzy mia� szar� zezm�czenia i wysmarowan� sadz�, a oczy czerwone i opuchni�te.El�bieta na jegowidok a� j�kn�a ze zgrozy.Spojrza� w lustro i u�miechn�� si� pod nosem.- Zrób mi kaw�, a ja w tym czasie umyj� si� i przebior�.To nie by�a praca,któr� chcia�bym wykona� jeszcze raz.- Sko�czyli�cie ju�?- Tak, ale musimy jeszcze przeprowadzi� poci�gi.Zaraz polec� opró�ni� pierwszyze wszystkich ludzi i wyruszam.- Czy nie móg�by poprowadzi� go kto� inny? Dlaczego to zawsze musisz by� ty?Jan wypi� w milczeniu kaw�, odstawi� pust� szklank� i wsta�.- Wiesz przecie�, dlaczego.Jed� w kolejnym poci�gu.Spotkamy si� po drugiejstronie.Chocia� jej splecione mocno d�onie zdradza�y zdenerwowanie, nie pyta�a ju� onic wi�cej.Poca�owa�a go i odprowadzi�a wzrokiem.Chcia�a jecha� razem z nim,ale nawet bez pytania wiedzia�a, �e by si� nie zgodzi�.Musia� zrobi� to sam.Olbrzymi ci�gnik zakr�ci� powoli i ruszy� w stron� nierównego traktu, wyci�tegow spalonym pod�o�u d�ungli.Wagony rusza�y pos�usznie za nim, podskakuj�cgwa�townie na wybojach, trzymaj�c si� jednak wytyczonego szlaku.- Jak na razie bez wi�kszych problemów - rzuci� do mikrofonu Jan.- Troch�rzuca, ale nic specjalnego.Przez ca�y czas utrzymuj� pi�� kilometrów nagodzin�.Chc�, by pozostali kierowcy robili to samo.Powoli, lecz pewnie, wjecha� na usypan� �wie�o nawierzchni� grobli.Podci�arem ci�gnika od kraw�dzi oderwa�o si� kilka kamieni, spadaj�c z �oskotem wprzepa��.Po obu stronach szczeliny kierowcy czo�gów obserwowali w milczeniuprzejazd.Jan, spogl�daj�c przez przedni� szyb�, widzia� zbli�aj�c� si� powolikraw�d� rozpadliny.Ograniczy� ruchy kierownicy do niezb�dnego minimumpozwalaj�c, by ci�ki pojazd sun�� samym �rodkiem grobli.- Ci�gnik przeszed�! - rozleg� si� nagle w g�o�niku podekscytowany g�osOtakara.- Wszystkie wagony id� w szyku.Jak na razie �adnego �ladu obsuwania.Po mini�ciu szczeliny dalszy przejazd w stron� Drogi by� ju� prosty.Jan nieopuszcza� ci�gnika, dopóki wszystkie wagony ponownie nie znalaz�y si�bezpiecznie na bazaltowej nawierzchni.Dopiero wtedy przebra� si� w kombinezoni przeszed� w stron� czo�gu, który jecha� bezpo�rednio za nimi.- Wracamy do szczeliny - rozkaza� i w��czy� radio.- Mo�emy zaczyna�przeprowadzanie poci�gów; pojedynczo i powoli.Chc�, aby na nowym odcinkuznajdowa� si� tylko jeden poci�g, aby�my w razie k�opotów mogli �atwo do niegodotrze�.Zrozumieli�cie? W porz�dku.Niech rusza poci�g numer dwa.Obserwowa�, jak nad kraw�dzi� rozpadliny pojawia si� kolejny poci�g, wzbijaj�cszerokimi oponami chmury czerwonego py�u i sadzy.Kierowca ci�gnika m�drzetrzyma� si� �ladów pozostawionych przez pojazd Jana, przejecha� wi�c grobl� bezwi�kszych k�opotów i szybko ruszy� dalej.Pojawi� si� nast�pny ci�gnik i od tejpory przeprawa potoczy�a si� bez chwili przerwy.Nieszcz�cie nast�pi�o, gdy wjecha� na grobl� poci�g numer trzyna�cie.- Szcz�liwa trzynastka - mrukn�� pod nosem Jan.Przetar� podpuchni�te ze zm�czenia oczy i ziewn��.Ci�gnik przeby� ju� po�ow� grobli, gdy nagle zacz�� si� przechyla�.Jan z�apa�za mikrofon, lecz zanim zd��y� powiedzie� cokolwiek, w nadwyr�onej nawierzchnigrobli pojawi�o si� p�kni�cie.Na jak�kolwiek reakcj� by�o za pó�no.Olbrzymici�gnik przechyla� si� coraz bardziej, pogr��aj�c si� bokiem w rozszerzaj�cymsi� szybko p�kni�ciu, niczym w wodzie.I nagle by�o ju� po wszystkim.Ci�gnik znikn�� poza kraw�dzi� grobli,poci�gaj�c za sob� wszystkie przyczepione z ty�u wagony.Rozleg� si�przera�liwy zgrzyt i trzask dartego metalu, a wraz z upadkiem kolejnychwagonów, w gór� unios�a si� szybko rosn�ca chmura py�u i szcz�tków.Nikt nie wyszed� z tej katastrofy z �yciem.Jan znalaz� si� na miejscu tragediijako pierwszy, spuszczaj�c si� po linie.Po chwili do��czyli do niego koledzy iw milczeniu przeszukiwali dymi�ce rumowisko, odrzucaj�c na bok poskr�canestraszliwie kawa�ki metalu.Nie odnale�li nikogo.W ko�cu zarzucili tebezowocne poszukiwania, pozostawiaj�c zw�oki zmia�d�one szcz�tkami poci�gu.Nawierzchnia grobli zosta�a naprawiona i umocniona, tak wi�c pozosta�e poci�giprzeby�y szczelin� bez powa�niejszych k�opotów.Gdy ostatni poci�g wjecha� naDrog�, rozpocz�li powrót do domu.Nikt nie wypowiedzia� tej my�li g�o�no, lecz wszyscy nosili j� w sobie.Przewo�enie zbo�a z bieguna na biegun planety nie by�o bezcelowe.�mier� tychludzi nie mog�a by� pozbawiona sensu.Statki musz� przyby�.S� spó�nione - leczw ko�cu przyb�d� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki