Gaiman Neil Nigdziebadz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wed�ug mnie wygl�da nacholernie umeblowane.- Poprzedni lokator musia� zostawi� cz�� swoich sprz�tów.Dziwne, niewspominali o tym.Richard wsta�.Potem, poniewa� by� nagi, a obcy ludzie mo�gli w ka�dej chwiliwej�� do �rodka, ponownie usiad� i zacz�� rozpaczliwie rozgl�da� si� wposzukiwaniu r�cznika.- Spójrz, George - zagadn�a kobieta w holu.- Kto� zosta�wi� na krze�ler�cznik.Richard rozwa�y� i odrzuci� kilka r�cznikowych substytutów: g�bk�, na wpó�opró�nion� butelk� szamponu i ma�� ó�t� gu�mow� kaczk�.- Jak wygl�da �azienka? - spyta�a kobieta.Richard z�apa� r�czniczek do twarzy i zakry� nim krocze.Po�tem stan�� zwróconyplecami do �ciany i nastawi� si� na prze�y�cie chwili poni�aj�cego wstydu.Kto� popchn�� drzwi.Do �rodka wesz�a trójka ludzi: m�ody cz�owiek w p�aszczu zwielb��dziej we�ny i para w �rednim wie�ku.Richard zastanawia� si�, czy s�równie zak�opotani jak on.- Troch� ma�a - zauwa�y�a kobieta.- Ekonomiczna - poprawi� g�adko wielb��dzi p�aszcz.- �at�wo si� w niejsprz�ta.Kobieta przesun�a palcem po kraw�dzi umywalki i zmar�szczy�a nos.- Chyba widzieli�my ju� wszystko - rzek� m�czyzna w �red�nim wieku.Wyszli z�azienki.- Rzeczywi�cie, mog�oby by� wygodne � oznajmi�a kobieta.Kto� odpowiedzia� jejcicho.Richard wyszed� z wanny i podkrad� si� do drzwi.Dostrzeg� r�cznik na krze�le wprzedpokoju.Wychyli� si� i chwyci� go.- Bierzemy je - oznajmi�a kobieta.- Naprawd�? - spyta� p�aszcz z wielb��dziej we�ny.- Dok�adnie tego potrzebujemy - wyja�ni�a.- Kiedy je urz��dzimy, b�dzienaprawd� przytulne.Mo�ecie je przygotowa� na �rod�?- Oczywi�cie.Jutro usuniemy st�d wszystkie �mieci.To �a�den problem.Richard, zmarzni�ty, ociekaj�cy wod� i owini�ty w r�cznik, pos�a� im gniewnespojrzenie.- To nie �mieci.To moje rzeczy!- A zatem zg�osimy si� po klucze do pa�skiego biura.- Przepraszam - wtr�ci� Richard - ja tu mieszkam.Po drodze do wyj�ciaprzecisn�li si� obok niego.- Mi�o si� z pa�stwem rozmawia�o � rzek� wielb��dzi p�aszcz.- Czy.czy ktokolwiek z was mnie s�yszy? To moje mieszka�nie.Ja tu mieszkam.- Zechce pan przes�a� faksem umow� do mojego biura - po�wiedzia� starszym�czyzna, a potem drzwi zatrzasn�y si� za nimi i Richard zosta� sam wprzedpokoju niegdy� swojego mie�szkania.Zadr�a� z zimna.Wokó� panowa�acisza.- To nie dzieje si� naprawd� - oznajmi� Richard, zwracaj�c si� do �wiata wchwili buntu przeciw temu, co mówi�y mu zmys�y.Batmobil zadzwoni� przenikliwie.Jego reflektory rozb�ys�y.Richard ostro�niepodniós� s�uchawk�.-Halo?Z g�o�nika dobieg� syk i szum, jakby rozmówca znajdowa� si� bardzo daleko.G�ospo drugiej stronie brzmia� obco.- Pan Mayhew? Pan Richard Mayhew?- Tak - odpar� Richard, a potem doda� z rado�ci�: - Pan mnie s�yszy? Dzi�kiBogu! Kto mówi?- Mój wspólnik i ja spotkali�my si� z panem w sobot�, panie Mayhew.Pytali�mypana o miejsce pobytu pewnej m�odej da�my.Pami�ta pan? - Ton g�osu by�paskudny, �liski, lisi.- A, tak.To pan.- Panie Mayhew, mówi� pan, �e Drzwi u pana nie ma.Mamy powody przypuszcza�, �ebardziej ni� odrobin� min�� si� pan z prawd�.- No có�, pan twierdzi�, �e jeste�cie jej bra�mi.- Wszyscy ludzie s� bra�mi, panie Mayhew.- Ju� jej tu nie ma.I nie wiem, gdzie jest.- Jeste�my tego �wiadomi, panie Mayhew.Doskonale zdaje�my sobie spraw� z obutych faktów.Je�li mam by� przejmuj�co szczery, panie Mayhew - a z pewno�ci�chcia�by pan, abym mówi� szczerze, prawda? � na pa�skim miejscu nieprzejmo�wa�bym si� ju� nasz� m�od� dam�.Jej dni s� policzone i ich po�liczenienie wymaga nawet liczby dwucyfrowej.- Czemu w�a�ciwie do mnie dzwonicie?- Panie Mayhew - powiedzia� przyja�nie pan Croup.- Wie pan, jak smakuje pa�skaw�troba? Richard milcza�.- Bo pan Vandemar przyrzek� mi, �e nim poder�nie pa�skie mam�, chudegardzio�ko, osobi�cie wytnie j� panu i wepchnie do tego gard�a.Wygl�da wiec nato, �e si� pan przekona, nie�prawda�?- Dzwoni� na policj�.Nie mo�ecie tak mi grozi�.- Panie Mayhew, mo�e pan dzwoni�, do kogo dusza zaprag�nie, ale nie chcia�bym,by pan s�dzi�, �e mu grozimy.Ani ja, ani pan Vandemar nie grozimy, prawda,panie Vandemar?- Nie? To co, do diab�a, robicie?- Sk�adamy obietnic� - rzek� pan Croup po�ród szumów, sy�ków i ech.-I wiemy,gdzie pan mieszka.Po��czenie zosta�o przerwane.Richard zaciska� palce na s�uchawce, wpatruj�c si� w telefon oszo�omiony.Potemtrzy razy pukn�� w dziewi�tk�.- Tu centrala alarmowa.S�ucham.O co chodzi?- Mo�e mnie pani prze��czy� na policj�? Pewien cz�owiek w�a�nie grozi�, �e mniezabije.Nie s�dz�, by �artowa�.Chwila ciszy.Mia� nadziej�, �e telefonistka w�a�nie go prze��cza, gdy glosodezwa� si� ponownie:- Tu centrala alarmowa.Halo, jest tam kto�? Halo!Wtedy Richard od�o�y� s�uchawk�, wróci� do sypialni i ubra� si�, bo by� nagi,zmarzni�ty i przera�ony, i nie pozosta�o mu nic innego do zrobienia.Wyci�gn�� spod �ó�ka czarn� sportow� torb�.U�o�y� w niej skarpety, bielizn�,kilka koszulek, paszport, portfel.Mia� na sobie d�insy, adidasy, gruby sweter.Przypomnia� sobie ton, jakim po�egna�a si� z nim dziewczy�na imieniem Drzwi.Jak zawiesi�a g�os, jak powiedzia�a, �e jej przykro.- Ty wiedzia�a� - rzek�, zwracaj�c si� do pustego mieszkania.- Wiedzia�a�, �eto si� stanie.Przeszed� do kuchni, wyj�� z misy kilka owoców i wetkn�� je do torby.Nast�pniezapi�� zamek i wymaszerowa� na pogr��o�n� w mroku ulic�.Bankomat ze szcz�kiem po�kn�� kart�.PROSZ� WPROWADZI� NUMER PIN - pojawi�o si�na ekranie.Richard wystuka� kod.Ekran pociemnia�.Potem pojawi� si� napis: PROSZ� CZEKA�.Pusty ekran.Gdzie� wg��bi maszyny co� warkn�o i chrup�n�o.TA KARTA JEST NIEWA�NA.PROSZ� SKONTAKTOWA� SI� Z CENTRUMOBS�UGI.Rozleg� si� zgrzyt i karta wysun�a si� ze szczeliny.- Masz pan par� groszy? - kto� cienkim g�osem spyta� za je�go plecami.Richardpoda� nieznajomemu kart�.- Prosz� - rzek�.- Niech j� pan zatrzyma.Jest na niej pó�to�ra tysi�cafuntów, je�li zdo�a si� pan do nich dobra�.Wysoki i chudy m�czyzna o twarzy poro�ni�tej potargan� brod� i poczernia�ychd�oniach bezdomnego wzi�� kart�, obej�rza� j�, obróci� w palcach.- Dzi�ki - rzek� beznami�tnie.- Jeszcze sze��dziesi�t pen�sów i b�d� móg�kupi� sobie kaw�.Odda� Richardowi kart�.Richard podniós� torb�.Nagleodwróci� si� gwa�townie.- Chwileczk�! Pan mnie widzi?- Moim oczom nic nie dolega.-Prosz� pos�ucha�, s�ysza� pan kiedy� o miejscu zwanym Ruchomym Targiem? Musz�si� tam dosta�.Pewna dziewczyna imieniem Drzwi.M�czyzna cofn�� si� nerwowo.- Naprawd� potrzebuj� pomocy - ci�gn�� Richard.- Prosz�.Nieznajomy przygl�da�mu si� bez s�owa.Richard westchn��.- Rozumiem - rzek�.- Przepraszam, �e pana niepokoi�em.-Odwróci� si� i mocno�ciskaj�c obur�cz uchwyt torby, by po�wstrzyma� dr�enie r�k, ruszy� w kierunkuHigh Street.- Hej! - sykn�� m�czyzna.Richard obejrza� si�.Bezdomny kiwa� na niego r�k�.- Chod� tu, cz�owieku.Szybko!M�czyzna zbieg� po stopniach pod �cian� - zasypanych �mieciami schodach, wrodzaju tych, które prowadz� do suteren.Richard potykaj�c si� ruszy� za nim.Na dole ujrza� drzwi.M꿭czyzna pchn��je, zaczeka�, a� Richard przejdzie, i starannie za�mkn�� za nimi.Pogr��yli si� w ciemno�ci.Cichy zgrzyt.Syk zapalanej zapa�ki.Nieznajomy przytkn�� j� do knota starejkolejowej lampy, który zaj�� si�, daj�c nieco mniej �wiat�a ni� wcze�niejzapa�ka.Razem ruszyli w ciemno��.Wokó� nich pachnia�o wilgoci�, starymi ceg�ami, ple�ni� i mrokiem.- Gdzie jeste�my? - szepn�� Richard.Przewodnik uciszy� go gestem.Dotarli do kolejnych osadzonych w murze drzwi.M�czyzna zastuka� w nie rytmicznie.Nasta�a chwila ciszy.Drzwi si� otwar�y.Przez moment Richarda o�lepi�o nag�e �wiat�o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki