Andrzej Sapkowski Wiedzmin 3 Chrzest ognia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Któr� królom odebra�?U Emhyra mocne pazury, co ucapi�, tego nie puszcz�.Z nim królom si� nie do�a�,a ty chcesz? Nie odpowiedzia�.- Do Nilfgaardu si� wybierasz - powtórzy�a Milva, z politowaniem kiwaj�c g�ow�.- Z cesarzem wojowa�, narzeczon� mu odbi�.A poduma�e�, co mo�e by�? Gdy tamdojedziesz, gdy ow� Ciri na pa�acowych pokojach odnajdziesz, ca�� we z�ocie ijedwabiach, co jej rzekniesz? Pójd�, mi�a, za mnie, co ci tam cesarski tron, wedwoje w sza�asie za�yjem, na przednówku kor� je�� b�dziem.Pojrzyj po sobie,kulawy oberwa�cu.Nawet kapot� i buty dosta�e� od driad, po jakim� elfie, co zran umar� w Brokilonie.Tedy wiesz, co b�dzie, gdy ci� twoja panna obaczy? Woczy ci plunie, wy�mieje, trabantom za próg wykin�� ka�e i psami poszczwa�!Milva mówi�a coraz g�o�niej, pod koniec przemowy prawie krzycza�a.Nie tylko zez�o�ci, ale by przekrzycze� wzmagaj�cy si� ha�as.Z do�u zarycza�y dziesi�tki,mo�e setki gardzieli.Na brugge�skich knechtów zwali�o si� kolejne natarcie.Ale tym razem z dwóch stron jednocze�nie.Odziani w sine tuniki z szachownicamiVerde�czycy cwa�owali po grobli, a zza stawu, uderzaj�c na flank� obro�ców,wypad� silny oddzia� jazdy w czarnych p�aszczach.- Nilfgaard - rzek�a krótko Milva.Tym razem piechota z Brugge nie mia�a �adnych szans.Kawaleria przedar�a si�przez zapory i w mgnieniu oka roznios�a obro�ców na mieczach.Sztandar zkrzy�em upad�.Cz�� pieszych rzuci�a bro� i podda�a si�, cz�� usi�owa�aucieka� w kierunku lasu.Ale od strony lasu zaatakowa� trzeci oddzia�, watahaniejednolicie umundurowanych, lekkozbrojnych je�d�ców.- Scoiatael - powiedzia�a Milva, wstaj�c.- Teraz ju� pojmujesz, co si� dzieje,wied�minie? Dotar�o do ci�? Nilfgaard, Verden i Wiewiórki w kupie.Wojna.Jak wAedim przed miesi�cem.- To rajd - pokr�ci� g�ow� Geralt.- Wyprawa �upieska.Tylko konnica, �adnejpiechoty.- Piechota dobywa fortów i prezydiów.Tamte dymy, my�lisz, z czego? Z w�dzarni?Z do�u, od wioski, dobiega�y ich dzikie, przera�liwe krzyki zbiegów,doganianych i wyrzynanych przez Wiewiórki.Z dachów chat buchn�y dymy ip�omienie.Silny wiatr przesuszy� strzechy po porannej ulewie, po�ar szerzy�si� b�yskawicznie.- Ot - mrukn�a Milva - z dymem pójdzie sio�o.A ledwie co odbudowali po tamtejwojnie.Dwa lata w pocie czo�a stawiali zr�by, a zgorzeje w par� chwil.Nauk�by z tego wyci�ga�! - Jak�? - spyta� ostro Geralt.Nie odpowiedzia�a.Dym z p�on�cej wioski wzbi� si� wysoko, si�gn�� urwiska,zaszczypa� w oczy, wycisn�� zy.Z po�ogi rozbrzmia�y wrzaski.Jaskier zrobi� si� nagle blady jak p�ótno.Je�ców sp�dzono w kup�, otoczono pier�cieniem.Na rozkaz rycerza w he�mie zczarnym pióropuszem je�d�cy zacz�li siec i k�u� bezbronnych.Padaj�cychtratowano ko�mi.Pier�cie� zwiera� si�.Krzyki, które dobieg�y do urwiska,przesta�y przypomina� g�osy ludzi.- I my mamy i�� na po�udnie? - spyta� poeta, patrz�c wymownie na wied�mina.-Przez te po�ary? Tam, sk�d nadci�gaj� tacy rze�nicy? - Wydaje mi si� - odrzek�z oci�ganiem Geralt - �e nie mamy wyboru.- Mamy - powiedzia�a Milva.- Mog� przeprowadzi� was lasami na Sowie Wzgórza iz powrotem do Ceann Treise.Do Brokilonu.- Przez p�on�ce lasy? Przez zagon, przed którym ledwo uciekli�my? - Pewniejszeto ni� droga na po�udnie.Do Ceann Treise jest wszystkiego czterna�cie mil, aja znam �cie�ki.Wied�min patrzy� w dó�, na gin�c� w po�arze wie�.Nilfgaardczycy uporali si� ju� z je�cami, jazda formowa�a si� w kolumn�marszow�.Pstrokata wataha Scoiatael ruszy�a go�ci�cem wiod�cym na wschód.- Ja nie wracam - odrzek� twardo.- Ale przeprowad� do Brokilonu Jaskra.- Nie! - zaprotestowa� poeta, cho� nadal nie odzyska� normalnych kolorów.-Jad� z tob�.Milva machn�a r�k�, podnios�a ko�czan i �uk, zrobi�a krok w stron� koni, nagleodwróci�a si�.- Do diab�a - warkn�a.- Za d�ugo i za cz�sto elfów od zguby ratowa�am.Nijakmi teraz patrze�, jak kto� ginie! Przeprowadz� was do Jarugi, szalone pa�ki.Ale nie po�udniowym, jeno wschodnim szlakiem.- Tam te� ju� p�on� lasy.- Przeprowadz� was przez ogie�.Przywyk�am.- Nie musisz tego robi�, Milva.- Pewnie, �e nie musz�.No, na kulbaki! Ruszcie si� wreszcie! Nie ujechalidaleko.Konie z trudem porusza�y si� w g�szczu i na zaro�ni�tych �cie�kach, anie odwa�ali si� korzysta� z dróg - zewsz�d dobiega� ich t�tent i szcz�k,zdradzaj�cy ci�gn�ce wojska.Zmrok zaskoczy� ich w�ród zakrzaczonych parowów,zatrzymali si� na nocleg.Nie pada�o, niebo by�o jasne od �un.Znale�li stosunkowo suche miejsce, usiedli, owin�wszy si� w opo�cze i derki.Milva penetrowa�a okolic�.Gdy tylko odesz�a, Jaskier da� upust d�ugowstrzymywanej ciekawo�ci, jak� wzbudza�a w nim brokilo�ska �uczniczka.- Dziewczyna jak �ania - mrucza�.- Ty masz szcz�cie do takich znajomo�ci,Geralt.Strzelista i zgrabna, chodzi, jakby ta�czy�a.W biodrach troch� zaw�ska, jak na mój gust, a w ramionach odrobink� za mocna, ale przecie� kobieca,kobieca.Te dwa jab�uszka z przodu, ho, ho.Ma�o koszula nie pra�nie.- Przymknij si�, Jaskier.- W drodze - marzy� dalej poeta - zdarzy�o mi si� dotkn�� przypadkiem.Udo,mówi� ci, jak z marmuru.Oho, nie nudzi�o ci si� przez ten miesi�c wBrokilonie.Milva, która w�a�nie wróci�a z patrolu, us�ysza�a teatralny szept i zauwa�y�aspojrzenia.- O mnie gadasz, poeto? Czego si� we mnie wpatrujesz, ledwie si� odwróc�? Ptakmi na plecy nasra�? - Wci�� nie mo�emy si� nadziwi� twemu �uczniczemu kunsztowi- wyszczerzy� z�by Jaskier.- Na zawodach strzeleckich ma�o znalaz�aby�konkurentów.- Baju, baju.- Czyta�em - Jaskier �ypn�� znacz�co na Geralta - �e najlepsze �uczniczkispotka� mo�na w�ród Zerrikanek, w stepowych klanach.Niektóre podobno obcinaj�sobie lewe piersi, by nie wadzi�y im w napinaniu �uków.Biust, powiadaj�,wchodzi w parad� ci�ciwie.- Musia� to jaki� poeta wyduma� - parskn�a Milva.Siada taki i wypisujeosielstwa, pióro w nocniku maczaj�c, a g�upie ludzie wierz�.Co to, cyckami si�strzela, czy jak? Do g�by si� ci�ciw� doci�ga, bokiem stoj�c, o, tak.Nic ci�ciwie nie zawadza.O tym obcinaniu to durnota, wymys� g�owy pró�niaczej,której wiecznie aby babskie cycki na my�li.- Dzi�kuj� ci za pe�ne uznania s�owa o poetach i poezji.I za nauk� o�ucznictwie.Dobry or�, �uk.Wiecie co? My�l�, �e w�a�nie w tym kierunkurozwinie si� sztuka wojenna.W wojnach przysz�o�ci b�dzie si� walczy� naodleg�o��.Wynaleziona zostanie bro� tak dalekosi�na, �e przeciwnicy b�d�mogli zabija� si� nawzajem, nie widz�c w ogóle.- Durnota - oceni�a krótko Milva.- �uk dobra rzecz, ale wojaczka to ch�opprzeciw ch�opu, na d�ugo�� miecza, krzepki s�abszemu �eb rozwala.Zawsze takoby�o i tako b�dzie.A sko�czy si�, tedy i wojaczki si� sko�cz�.Póki co,widzia�e�, jak si� wojuje.W tamtej wsi podle grobli.Ech, co tu gada� popró�nicy.Id�, rozejrz� si�.Konie chrapi�, jakby jaki wilczek tu gdziekr��y�.- Jak �ania - Jaskier odprowadzi� j� wzrokiem.Hmmm.Wracaj�c jednak dowspomnianej wsi przy grobli i tego, co ci powiedzia�a, gdy�my siedzieli naurwisku.Nie uwa�asz, �e jednak mia�a troch� racji? - Wzgl�dem? - Wzgl�dem.Ciri - zaj�kn�� si� lekko poeta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki