Stanisław Lem Solaris

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.St�d, od jednej radioboi do drugiej, skokami, licz�cymi miliardykilometrów, b�dzie mkn�� po krzywi�nie olbrzymiego �uku, a� ostatni przeka�nik,metalowa bry�a, pe�na ciasno upakowanych, precyzyjnych instrumentów, zwyd�u�onym pyskiem kierunkowej anteny, skupi go raz jeszcze i ci�nie dalej wprzestrze�, ku Ziemi.Potem up�yn� miesi�ce i taki sam p�k energii, ci�gn�c zasob� bruzd� udarowych zniekszta�ce� w grawitacyjnym polu Galaktyki, wystrzelonyz Ziemi, dopadnie czo�a kosmicznej chmury, prze�li�nie si�, wzmacniany wzd�u�naszyjnika wolno dryfuj�cych boi, i z nie zmniejszon� chy�o�ci� pomknie kupodwójnym s�o�com Solaris.Ocean pod wysokim, czerwonym s�o�cem by� czarniejszy ni� kiedykolwiek.Rudamg�a stapia�a jego styki z niebem, ten dzie� by� wyj�tkowo parny, jakbyzapowiada� jedn� z owych niezmiernie rzadkich i ponad wyobra�enie gwa�townychburz, które kilka razy do roku nawiedzaj� planet�.S� podstawy doprzypuszczenia, �e jedyny jej mieszkaniec kontroluje klimat i burze tesprowadza sam.Jeszcze przez kilka miesi�cy mia�em patrze� z tych okien, z wysoko�ciobserwowa� swobody bia�ego z�ota i znu�onej czerwieni, od czasu do czasuodzwierciedlane w jakiej� p�ynnej erupcji, w srebrzystym b�blu symetriady,�ledzi� w�drówk� nachylonych pod wiatr, smuk�ych chy�ów, napotyka� na pó�zwietrza�e, osypuj�ce si� mimoidy.Pewnego dnia wszystkie ekrany wizofonówzaczn� �opota� �wiat�em, ca�a, martwa od dawna, sygnalizacja elektronowa o�yje,uruchomiona impulsem wys�anym z odleg�o�ci setek tysi�cy kilometrów, zwiastuj�czbli�anie si� metalowego kolosa, który z przeci�g�ym grzmotem grawitorów opu�cisi� nad ocean.B�dzie to Ulysses albo Prometeusz, albo jaki� inny z wielkichkr��owników dalekiego zasi�gu.Kiedy z p�askiego dachu Stacji wejd� po trapie,zobacz� na pok�adach szeregi bia�o opancerzonych, masywnych automatów, którenie dziel� z cz�owiekiem pierworodnego grzechu i s� tak niewinne, �e wykonuj�ka�dy rozkaz, a� do ca�kowitego zniszczenia siebie lub przeszkody, która stanieim na drodze, je�eli tak zaprogramowana zosta�a ich oscyluj�ca w kryszta�achpami��.A potem statek ruszy, bezszelestnie, szybszy od g�osu, pozostawiaj�c zasob� si�gaj�cy oceanu sto�ek roz�amanych na basowe oktawy grzmotów, i twarzewszystkich ludzi rozja�ni na chwil� my�l, �e wracaj� do domu.Ale ja nie mia�em domu.Ziemia? My�la�em o jej wielkich, zat�oczonych,hucz�cych miastach, w których zgubi� si�, zatrac� prawie tak, jak gdybymuczyni� to, co chcia�em zrobi� drugiej czy trzeciej nocy - rzuci� si� w oceanci�ko faluj�cy w ciemno�ci.Uton� w ludziach.B�d� milkliwym i uwa�nym, aprzez to cenionym towarzyszem, b�d� mia� wielu znajomych, nawet przyjació�, ikobiety, a mo�e nawet jedn� kobiet�.Przez pewien czas b�d� sobie musia�zadawa� przymus, aby u�miecha� si�, k�ania�, wstawa�, wykonywa� tysi�cedrobnych czynno�ci, z których sk�ada si� ziemskie �ycie, a� przestan� je czu�.Znajd� nowe zainteresowania, nowe zaj�cia, ale nie oddam im si� ca�y.Niczemuani nikomu, ju� nigdy wi�cej.I by� mo�e, b�d� patrza� w nocy tam, gdzie naniebie ciemno�� py�owej chmury jak czarna zas�ona powstrzymuje blask dwóchs�o�c, pami�taj�c wszystko, nawet to, co my�l� teraz, i wspomn� z pob�a�liwymu�miechem, w którym b�dzie odrobina �alu, ale i wy�szo�ci, moje szale�stwa inadzieje.Wcale nie uwa�am tego siebie z przysz�o�ci za co� gorszego odKelvina, który gotów by� na wszystko dla sprawy zwanej Kontaktem.I nikt nieb�dzie mia� prawa mnie os�dzi�.Do kabiny wszed� Snaut.Rozejrza� si�, popatrzy� potem ' na mnie, wsta�em ipodszed�em do sto�u.- Chcia�e� co� ?- Zdaje si�, �e nie masz nic do roboty.? - spyta� mrugaj�c.- Móg�bym cida�, wiesz, s� pewne obliczenia, nie najpilniejsze wprawdzie.- Dzi�kuj� ci - u�miechn��em si� - ale to niepotrzebne.- Jeste� tego pewien? - spyta� patrz�c w okno.- Tak.Rozmy�la�em o ró�nych rzeczach i.- Wola�bym, �eby� tyle nie my�la�.- Ach, to zupe�nie nie wiesz, o co chodzi.Powiedz mi, czy.wierzysz w Boga?Spojrza� na mnie bystro.- Co ty? Kto wierzy jeszcze dzi�.W jego oczach tla� niepokój.- To nie jest takie proste - powiedzia�em umy�lnie lekkim tonem - bo nie chodzimi o tradycyjnego Boga ziemskich wierze�.Nie jestem religiologiem i mo�eniczego nie wymy�li�em, ale nie wiesz przypadkiem, czy istnia�a kiedy� wiara wBoga.u�omnego ?- U�omnego ? - powtórzy� unosz�c brwi.- Jak to rozumiesz? W pewnym sensie bógka�dej religii by� u�omny, bo obarczony ludzkimi cechami, powi�kszonymi tylko.Bóg Starego Testamentu by� na przyk�ad ��dnym czo�obitno�ci i ofiargwa�townikiem, zazdrosnym o innych bogów.greccy bogowie przez sw�k�ótliwo��, wa�nie rodzinne byli nie mniej po ludzku u�omni.- Nie - przerwa�em mu - mnie idzie o Boga, którego niedoskona�o�� wynika nie zprostoduszno�ci jego ludzkich stwórców, ale stanowi jego najistotniejsz�,immanentn� cech�.Ma to by� Bóg, ograniczony w swojej wszechwiedzy iwszechmocy, omylny w przewidywaniu przysz�o�ci swoich dzie�, którego biegukszta�towanych przeze� zjawisk mo�e wprawi� w przera�enie.Jest to Bóg.kaleki, który pragnie zawsze wi�cej, ni� mo�e, i nie od razu zdaje sobie z tegospraw�.Który skonstruowa� zegary, ale nie czas, jaki odmierzaj�.Ustroje czymechanizmy s�u��ce okre�lonym celom, ale one przeros�y te cele i zdradzi�y je.I stworzy� niesko�czono��, która z miary jego pot�gi, jak� mia�a by�, sta�a si�miar� jego bezgranicznej kl�ski.- Niegdy�, manicheizm - zacz��, wahaj�c si�, Snaut.Podejrzliwa rezerwa, z jak�zwraca� si� do mnie w ostatnim czasie, znik�a.- Ale to nie ma nic wspólnego z pierwiastkiem dobra i z�a - przerwa�em munatychmiast.- Ten Bóg nie istnieje poza materi� i nie mo�e si� od niejuwolni�, a tylko tego chce.- Podobnej religii nie znam - powiedzia� po chwili milczenia.- Taka nie by�anigdy.potrzebna.Je�li ci� dobrze rozumiem, a obawiam si�, �e tak, tomy�lisz o jakim� bogu ewoluuj�cym, który rozwija si� w czasie i dorasta,wznosz�c si� na coraz to wy�sze pi�tra pot�gi do �wiadomo�ci jej bezsi�y? Tentwój bóg to istota, która wesz�a w bosko�� jak w sytuacj� bez wyj�cia, apoj�wszy to, odda�a si� rozpaczy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

Linki