[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Olę Farmena o wiele bardziej niepokoił kwaśny zapach dymu papierosowego coraz częściej unoszący się z ubrań syna.Wielokrotnie usiłował apelować do jego zmysłu estetycznego, ponieważ medyczna propaganda przerażenia spływała po nim jak woda po gęsi.Tarjei tylko wzruszał ramionami i wszystkiego się wypierał.Twierdził, że to wcale nie on palił, tylko inni.- Palenie jest strasznie niemodne — powtórzył Ola nie wiadomo już który raz.- Okropnie przestarzałe.Weź się w garść i wstawaj!- Ale, tato.— odezwała się po raz trzeci Tara.- Muszę wiedzieć, co to jest rytm zatokowy.- Przecież ty masz siedem lat!- Dzisiaj mamy rozmawiać o tym, kim będziemy, jak dorośniemy.A ja będę karkologiem tak jak ty.Widziałam u ciebie w książce taki ładny wzorek, który się nazywał rytm zatokowy.Tak cię proszę, tatusiu! - Dolna warga już jej drżała.- Znajdź papier i ołówek.— Ola z rezygnacją usiadł na trochę na małym obrotowym krześle przy biurku Tobiasa.- Tylko błyskawicznie.- Tam leżą.Szybko narysował owal.- To jest twoje serce - powiedział.- Jest podzielone na cztery pokoje, już ci to wcześniej tłumaczyłem.Dwiema prostopadłymi liniami podzielił owal na cztery po-la; dwa górne były mniejsze od dolnych.Tara kiwnęła głową.-Żeby twoje serce biło, musi dostać takie polecenie.Jest nim maleńki impuls elektryczny.- Co to jest impuls, tato?- Tak naprawdę to takie malutkie wyładowanie prądu.Możemy je nazwać iskrą.- Iskrą? Mamy w sobie ogień?- Nie, ale mamy prąd.W naszych komórkach.- Przełknął ślinę.- Za mało jest czasu, kochanie, ale posłuchaj.Te dwa pola tutaj — wskazał górne obszary — to prawy i lewy przedsionek serca.Ich zadaniem jest przepompowywanie krwi tu — ołówek dotknął dwóch komór — tak żeby te dwa duże pokoje pompowały krew do ciała.Najpierw przedsionki dostają polecenie, że mają się skurczyć, a później takie samo polecenie dostają komory.Gdybym cię podłączył do urządzenia, które nazywa się EKG, te polecenia wyglądałyby mniej więcej tak.- Szybko narysował elektrokardiogram.— Raz, dwa — powiedział, wskazując na dwa wyraźne wychylenia na szkicu.- Raz, dwa.Raz, dwa.- Trąbka gra - uzupełniła Tara.Ola się uśmiechnął.-Właśnie tak gra zdrowe serce - pokiwał głową.-I to jest właśnie rytm zatokowy.Ale jeśli z tymi maleńkimi wyładowaniami prądu coś jest nie tak, na przykład.- Rysował dalej krzywą z gwałtownymi wychyleniami w górę i w dół.— To się nazywa arytmia, córeczko.Dwa, dwa, dwa, dwa.- A tak gra chore serce — stwierdziła Tara poważnie.- Ale ty je możesz wyleczyć, tato.—Jeśli nie ja, to Sara - uśmiechnął się.- A teraz musimy się już bardzo spieszyć!- Tato! - zawołała z dołu piętnastoletnia Tova.- Zapomniałeś o drugim śniadaniu dla mnie i dla Thea!-Już je macie w plecakach! - odkrzyknął Ola, obiema rękami przygładzając włosy.- Przyjdź na górę pomóc mi przy bliźniakach.Mama całą noc wymiotowała i.Powinien być w pracy już pół godziny temu.Myśl o tym, że znów spóźni się na poranną odprawę, była nieznośna.To już piąty raz w tym miesiącu.Nie powinien poświęcać tyle czasu Tarze, ale ponieważ dziewczynka jako jedyna z dzieci wykazywała jakiekolwiek zainteresowanie jego pracą, nie potrafił sobie tego odmówić.-No a tak? - spytał Tobias, rozkładając ręce.Włożył czarne dżinsy o dwa numery za małe i czarny T-shirt o tyle samo za duży.Wyglądał jak maleńki zbuntowany nastolatek z zamiłowaniem do gotyku.Obcięte na jeża włosy zakrywała idiotyczna, ciasno związana chustka, również czarna, z szarawą ważką jakby namalowaną bezpośrednio na czaszce.Ważka płakała krwią.Te cztery jaskrawoczerwone krople były jedynym barwnym elementem na całym siedmiolatku.-Tobias Arab! - zachichotała lara i trzepnęła brata w tył głowy.- Przestańcie! Schodźcie oboje na śniadanie.-Możesz już jechać.- W drzwiach sypialni stanęła Guro.Oczy miała zapuchnięte, a wargi tak blade, że niemal zlewały się z białą cerą.- Połóż się - mruknął Ola.- Ja się tym zajmę
[ Pobierz całość w formacie PDF ]