do ÂściÂągnięcia > pobieranie > ebook > pdf > download

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miesi¹ce zimowe Apacze woleli spêdzaæ na pustynnych nizinach, gdzie ch³Ã³d nieby³ a¿ tak bardzo dotkliwy.W marcu, gdy tylko pojawia³y siê pierwsze oznakiwiosny, poszczególne szczepy powraca³y do swoich górskich siedzib.Tutaj ichcz³onkowie wznosili swoje sza³asy – kopulaste schronienia budowane zdrewnianych masztów, wkopywanych w rów w kszta³cie okrêgu, odpowiednionaginanych i wi¹zanych u szczytu w³Ã³knami juki [1 Mowa oczywiœcie o s³ynnychsza³asach Apaczów, nazywanych w ich jêzyku gowa (przyp.t³um.).].Przy brakusilnego wiatru i deszczu tak skonstruowany szkielet by³ jedynie czêœciowopokrywany rodzajem strzechy, wykonywanej z niedŸwiedziej trawy – bear grass [2NiedŸwiedzia trawa (ang.bear grass) – Nolina microcarpa, Nolina erumpens, ibyæ mo¿e inne gatunki Nolina, oraz Xerophyllum tenax.W ten sposób nazywa siêrównie¿ niektóre odmiany juki, a nie wykluczone, ¿e i innych roœlin.Niniejszewyjaœnienie zosta³o przekazane w korespondencji prywatnej miêdzy amerykañskimibotanikami a t³umaczem.], mocowanej do dr¹gów w³Ã³knami juki, i zazwyczajlicznymi kawa³kami nie wyprawionej skóry.Takie sza³asy by³y typowymidomostwami Apaczów.Ich budowa nie zajmowa³a wiele czasu, a w przypadkukoniecznoœci ucieczki przed wrogiem równie szybko opuszczano je.Plemiona¿yj¹ce na równinnych terenach i pozostaj¹ce pod du¿ym wp³ywem kultury IndianRównin zamieszkiwa³y czêsto w tipi.Przy uprawie roli ziemiê pod zasiew orano kijami i prawdopodobnie nawadniano zapomoc¹ specjalnie wykopanych rowów.Plonów dogl¹dali zarówno m³odzi jak istarzy, podczas gdy inne grupy wyrusza³y b¹dŸ powraca³y z polowañ i zbiorów.Kobiety, w ramach rozszerzonej rodziny, regularnie wyszukiwa³y po¿ywienia wnajbli¿szej okolicy, tworz¹c wyspecjalizowan¹ jednostkê zbierack¹.Czêstoorganizowano równie¿ wiêksze ekspedycje – myœliwskie, zbierackie b¹dŸ ³¹czone –które opuszcza³y teren obozu na kilka dni.Zdjêcie powy¿ej: tradycyjna bluza Apaczów Zachodnich, wykonana ze skóry jeleniaoraz ozdobiona koralikami i frêdzlami (Arizona State Museum, University ofArizona, foto: Helga Teiwes).Wiosn¹ i wczesnym latem, gdy pojawia³y siê pierwsze juki, rozpoczynano zbiorym³odych, dojrza³ych roœlin.Wówczas grupy kobiet rozpoczyna³y poszukiwaniakwiatów juki, strza³ek wodnych [3 Strza³ka wodna, ang.arrowhead (Sagittariasagittifolia), roœlina wodna z rodziny ¿abieñcowatych (Alismataceae), pospolitaw wodach stoj¹cych i wolno p³yn¹cych na ni¿u.Kwiaty bia³e, liœcie dwojakiegokszta³tu: podwodne taœmowate, nadwodne strza³kowate (st¹d nazwa).Niniejszadefinicja zosta³a zaczerpniêta z WIEM – Wielkiej Internetowej EncyklopediiMultimedialnej ONET.PL (przyp.t³um.).], dzikich cebul, owoców kaktusa iró¿nych jagód.Najwiêksze wyprawy odbywa³y siê w maju, gdy wiêkszoœæ kobiet zeszczepu oraz nieliczni mê¿czyŸni, którzy mogli im asystowaæ, udawali siê natereny poroœniête m³odymi, czerwonawymi i pozbawionymi kolców ³odygami meskalui agawy (ang.century plant).£odygi meskalu by³y obcinane, t³uczone igotowane, zaœ ciê¿kie, miêsiste bulwy oraz ogromne korony by³y wydobywane zziemi za pomoc¹ m³otów i kijów [4 Morris E.Opler w swojej ksi¹¿ce pt.„AnApache Life-Way.The Economic, Social, & Religious Institutions of TheChiricahua Indians” podkreœla, i¿ to w³aœnie wykopywane korony stanowi³ynajcenniejsz¹ czêœæ roœliny meskalu.Jednoczeœnie pisze, i¿ do ich wydobywaniau¿ywano kijów i ska³, a nie – jak tutaj – m³otów (przyp.t³um.).].Kobiety pracowa³y bardzo intensywnie, zbieraj¹c olbrzymie iloœci grubych nadwie stopy koron, które nastêpnie ³adowano do wielkiego do³u wykopanego wsuchej ziemi, gdzie odbywa³ siê proces pieczenia.Pod wp³ywem rozgrzanychkamieni meskal zmienia³ siê w papkê, któr¹ czêœciowo spo¿ywano na miejscu, a zreszty wyrabiano placki i suszono je na s³oñcu.Wysuszone ciasto transportowanodo domostw na grzbietach koni, które – maksymalnie obci¹¿one – sz³y ci¹giem,jeden za drugim, poœród œpiewu i rozmów kobiet.Meskal by³ bardzo po¿ywny imóg³ byæ przechowywany bardzo d³ugo, tote¿ stanowi³ wa¿ny sk³adnik apackiejdiety.Podczas lata i jesieni spoœród roœlin zbierano dzikie ziemniaki, z ¿o³êdzi,czeremch [5 Czeremchy, ang.hackberries, s¹ pestkowcami przypominaj¹cymijagody.Pokryte s¹ cienk¹ warstw¹ s³odkiego mi¹¿szu (przyp.t³um.).] orazs³odkiej fasoli wyrabiano surowy chleb, a maliny suszono w postaciuformowanych, wiêkszych kawa³ków.Zbierano tak¿e owoce ja³owca (tzw.szyszkojagody – przyp.t³um.), truskawki, winogrona, s³odkie owoce ró¿owejjuki, a tak¿e dziki tytoñ, którego liœcie œcinano i suszono.Wieczorami kobietyprzygotowywa³y dla swoich „rozszerzonych” rodzin posi³ek, podczas któregospo¿ywano zebrane roœliny i specjalnie przygotowane potrawy.W paŸdzierniku dojrzewa³a kukurydza, któr¹ spo¿ywano b¹dŸ konserwowano.Apackiekobiety wyrabia³y z niej równie¿ s³abe piwo, nazywane przez bia³ych tiswin.PóŸna jesieñ by³a okresem licznych polowañ, zaœ kobiety i dzieci gromadzi³ydu¿e iloœci ¿o³êdzi, orzeszków piñon i nasion.Gdy nadchodzi³a zima – okresnazywany „Obliczem Ducha” (Ghost Face), Apacze przenosili swoje wioski naobszary nizin.Zbieractwo w wiêkszoœci ustawa³o, a Apacze ¿ywili siêkonserwowan¹ ¿ywnoœci¹ oraz zbiorami z³o¿onymi w sekretnych spi¿arniach wgrotach skalnych.Czêœæ po¿ywienia dostarcza³y organizowane rajdy orazniewielka liczba polowañ.Okres ten koñczy³o pojawienie siê pierwszych ³odygjuk, zwiastuj¹cych nadejœcie wiosny.Apacze byli ca³kowicie podporz¹dkowani przyrodzie.Cykliczne zmiany w ich ¿yciuodzwierciedla³y zmiany zachodz¹ce w otaczaj¹cym œrodowisku.Ka¿da grupawykorzystywa³a zasoby, jakie na ich terenie ofiarowa³a im natura.Zdjêcie obok: Apacka kobieta, nios¹ca swoje dziecko w przenoœnej tkanejko³ysce.Ubrana jest w tradycyjn¹ bluzê z jeleniej skóry, ozdobion¹ frêdzlami,malunkami, koralikami i mosiê¿nymi æwiekami.Zdjêcie z 1911 roku, Arizona StateMuseum, University of Arizona [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • klimatyzatory.htw.pl