[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dwóch agentów ochrony poprowadziło go szpalerem utworzonym przez gwardię honorową.Kiedy wraz z towarzyszącymi osobami znaleźli się u stóp schodów, prezydent i "pierwsza dama" wsiedli do limuzyny, nie zamierzając naśladować państwa Carterów, którzy do swojego nowego domu udali się pieszo Aleją Konstytucji.Gdy samochód ruszył wolno, jeden z agentów włączył swoją krótkofalówkę."Kowboj wraca na ranczo" - przekazał krótko, a potem przez lornetkę obserwował limuzynę, dopóki nie wjechała w bramę wiodącą do Białego Domu.Gdy w styczniu 1981 roku Florentyna wróciła do Kongresu, Waszyngton był już zupełnie innym miejscem.Republikanie nie musieli już żebrać o poparcie dla każdej z podejmowanych przez siebie inicjatyw, gdyż wybrani reprezentanci narodu wiedzieli, że krajowi potrzebne są zmiany.Florentyna z wielką przyjemnością studiowała program przesłany przez Reagana na Kapitol i cieszyło ją, że znacznej jego części będzie mogła udzielić poparcia.Tak bardzo pochłaniała ją praca nad poprawkami do budżetu Reagana i programu obrony, że dopiero Janet zwróciła jej uwagę na wiadomość w "Chicago Tribune", która mogła stać się zapowiedzią odejścia Florentyny z Izby Reprezentantów:"Senator z Illinois, Nichols, oświadczył dziś rano, że nie będzie ubiegał się o ponowny wybór do Senatu w 1982 roku".Florentyna siedziała przy swoim biurku, uzmysławiając sobie znaczenie tego oświadczenia, kiedy zadzwonił redaktor naczelny chicagowskiego "Sun-times" z pytaniem, czy zamierza kandydować do Senatu w 1982 roku.Florentyna pomyślała, że to zupełnie naturalne, iż prasa bierze tę ewentualność pod uwagę w przypadku osoby, która ma za sobą trzy i pół kadencji w Izbie Reprezentantów.- Pomyśleć, że jeszcze tak niedawno - zakpiła - twój szacowny dziennik sugerował, abym zrzekła się mandatu.- Pewien brytyjski premier powiedział kiedyś, Florentyno, że tydzień to bardzo długo w polityce.No więc, jaka jest twoja odpowiedź?- Nigdy się nad tym nie zastanawiałam - powiedziała śmiejąc się.- Nikt nie potraktuje poważnie takiego oświadczenia.Spróbuj jeszcze raz.- Dlaczego mnie tak naciskasz, skoro mam cały rok na podjęcie decyzji?- Czyżbyś jeszcze nie słyszała?- O czym? - zapytała.- Dziś rano prokurator stanowy oświadczył na konferencji prasowej w ratuszu, że zamierza zgłosić swoją kandydaturę."Ralph Brooks będzie kandydował do Senatu" - obwieszczały sążniste nagłówki dzienników w Illinois.Niektóre nadmieniały, że Florentyna nie zdecydowała się jeszcze, czy rzuci wyzwanie prokuratorowi stanowemu.Państwo Brooksowie znów spoglądali na Florentynę z łamów gazet.Ten cholernik jeszcze wyprzystojniał - mruknęła pod nosem.Edward zadzwonił z Nowego Jorku i powiedział, że powinna kandydować, ale radził jej odczekać, aż kampania reklamowa Brooksa wytraci impet.- Mogłabyś ogłosić swoją decyzję tak, aby wyglądało na to, że podejmujesz ją pod naciskiem opinii publicznej.- Kogo popierają wierni członkowie partii?- Według moich szacunków czterdzieści do sześćdziesięciu procent opowie się za tobą, ale ponieważ nie jestem już w żadnych partyjnych komitetach, trudno mi powiedzieć coś pewnego.Do prawyborów jest jeszcze cały rok, więc nie musisz się spieszyć, zwłaszcza, że Brooks wykonał swój ruch.Możesz spokojnie poczekać na właściwy moment.- Dlaczego według ciebie Brooks zadeklarował się tak wcześnie?- Myślę, że próbuje cię odstraszyć.Być może liczy, że wstrzymasz się z kandydowaniem do 1984 roku.- Może to i dobry pomysł.- Nie, nie sądzę.Pamiętaj, co przydarzyło się Johnowi Cunverowi w Iowa.Postanowił czekać, myśląc, że będzie mu łatwiej, gdy konkurencja będzie słabsza.Zamiast niego wystartował więc jego najbliższy współpracownik, zdobył mandat i zasiada w Senacie do dziś.- Zastanowię się jeszcze i dam ci znać.W istocie Florentyna nie myślała przez następnych parę tygodni o niczym innym, gdyż wiedziała, że jeśli tym razem pokona Brooksa, to będzie załatwiony raz na zawsze.Nie wątpiła też, że jego ambicje wiążą się z gmachem stojącym o około szesnaście przecznic od Senatu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]